Chcę być potężnym Jehowo, Chcę ziemię w swą ująć dłoń, Jutrzenkę zapalić nową I własną rozjaśnić skroń.
Iść w szczęściu z ludzkością razem, Od piękna nowego mdleć, Glob zrobić raju obrazem I Ceśkę przy sobie mieć.
Nie publikowany dotąd wiersz Jerzego Kahla (1881-1968), humanisty, poligloty i poety. Z jego obfitej spuścizny literackiej ocalało zaledwie kilka rękopisów, zachowanych w archiwum rodzinnym.