Sierakowski Wacław Hieronim

[blok]Wacław Hieronim Sierakowski , kanonik krakowski i proboszcz kollegiaty w Jarosławiu kustosz koronny, potem biskup inflancki, dalej kamieniecki i przemyślski, aż w końcu arcybiskup lwowski. Syn JANA stolnika zakroczymskiego, herbu Ogończyk. Biskupstwo inflanckie wziął po KONSTANTYM MOSZYŃSKIM roku 1737, a kamienieckie po FRANCISZKU KOBIELSKIM roku 1739, przeniósł się zaś na przemyślskie po WALENTYM CZAPSKIM roku 1742, które objął rbku 1743. Dyecezyą swoję co pierwsze objechał, lub wizytował przez przybrane sobie godne osoby, a scandaia et mores paroehorum, nam et praelatorum coercebał, pisze ZACHARYASIEWICZ, który daje mu wielkie pochwały. (In mtis Episc. Premysl. p. 159.) Był to biskup budownik, i nie skąpy na chwałę Bożą. Kaplicę Sanctissimi Corporis przy kościele katedralnym restaurował i ozdobił wielkim kosztem, pałac biskupi w Przemyślu drewniany zwalił a wymurował nowy, takiż drugi podniósł w Radymnie, a w Brzozowie przyczynił wiele budynków dla wygody biskupów. Księżom Misyonarzom w Brzozowie wystawił z cegły rezydencyą, opatrzył ogrodami i stawami, i nadał im fundusz dostateczny. Zaprowadził kurs teologiczny u nich, wysypawszy 10 tysięcy na to, i poczynił wiele rzeczy mądrych, i godnych onych starych i pierwszych biskupów u nas. Znały go sejmy i komisye skarbowe radomskie, senatorem gorliwym o dobro ojczyzny. Od AUGUSTA. III zaszczycony był orderem orła białego. Postąpił na arcybiskupstwo lwowskie roku 1760, za przyzwoleniem KLEMENSA VIII, po WŁADYSŁAWIE ŁUBIEŃSKIM, który przesiadł się na katedrę gnieźnieńską. Zaleciło go zaraz na arcybiskupstwie, iaż jego pobożność i zabiegłość o chwałę Bożą, hojność na kościoły, i miłosierdzie ku ubogim. Archidye-cezyą natychmiast wizytował, a synod zwoławszy, przywiódł do karności duchowieństwo. Kościół swój; katedralny przereformował, oczyścił, i do tej figury przywiódł co ma teraz. W Dunajowicach i Obroszynie pałaców poprawił. Jeździł do Wiednia złożyć hołd cesarzowej MARYI TEREZYI, nowej królowej Galicyi i Lodomeryi. Monarchini ozdobiła go wieikim krzyżem orderu ś. SZCZEPANA, przyznała jemu i rodzinie jego hrabstwo, i mianowała radzcą tajnym, z tytułem eks-celencyi. Opactwo tynieckie chciał wyrobić wiecznemi czasy dla arcybiskupów lwowskich, ale przyznano jemu go tylko do śmierci. Po tej podróży, słabnąc dla wieku -wysokiego, i spracowany na pastorskiej funkcyi, do^ brał sobie na koadjutora FERDYNANDA KICKIEGO, pro-1 boszcza i sufragana lwowskiego, cum futura succes-sione. Umarł w Obroszynie, mając lat 81, roku 1780,! na dniu 28 października, pełen zasług w kościele i kraju, z słodkiem imieniem JEZUS na ustach: pochowany leży we Lwowie. Jemu kościół katedralny lwowski winien jest swoję ozdobę całą. Magistrat lwowski dla praw dawnych do kościoła, wyprowadził spór z nim do Rzymu, mianowicie o kaplicę Domagalicką, z której on brał obraz Matki Boskiej do wielkiego ołtarza. Był ten obraz w wielkiej weneracyi u ludu, a dla nabożeństwa przy nim w małej kaplicy, było oderwanie od nabożeństwa na kościele. Myślał był jeszcze1 WŁADYSŁAW ŁUBIEŃSKI O tej reformie, i wyprowadził proces, przy wielu godnych świadkach, oddrukowanyl w Rzymie, mnogich nadużyć, z okazyi tej kaplicy. Rzym zawyrokował przy arcybiskupie, a obraz był uroczyście przeniesiony, i razem koronowany, a kościół-przytem poświęcony. Do onej uroczystości asystowali przy wielkim konkursie ludu, SZCZEPAN AUGUSTYNOWICZ arcybiskup ormiański, SAMUEL GŁOWIŃSKI biskup he~ broński sufragan lwowski, RAJMUND JEZIERSKI dziekan, kapituły bakowskiej czyli wołowskiej, KRYSPIN CIESZKOWSKI kustosz katedralny i biskup nisseński, JAKÓB TOMANOWICZ • biskup kameceński sufragan arcybiskupa ormiańskiego, i PIOTR KARWOSIECKI koadjutor biskupa> bakońskiego. Wydał SIERAKOWSKI arcybiskupem list; „ pasterski,o którym pisze JĄNOCKI, nie powiadając kędy drukowany, scriptam diligentissime. (Excerptum poL literat. voł. IV p. 316.) Akta nasze dają SIERAKOWSKIEMU za matkę MARYANNĘ RUSZKOWSKA herbu Ogonczyk. Wszedł do kapituły roku 1725.

[L. Łętowski "Katalog biskupów...]