Sierakowski Jan

[blok]Jan z Bogusławic Sierakowski, syn Wojciecha i Jadwigi Lubienieckieh (wg Nies. drugi syn Wacława i Tarnowskiej), w naukach dobrze przećwiczony, w r. 1548. na sejmie pierwszym za Króla [str. 365] Augusta w Piotrkowie, imieniem izby poselskiej, o małżeństwo tego Króla, bez wiedzy stanów, z Radziwiłowną, rzecz do niego mając, domawiał się i kontradykcją zanosił. Warszaw. in Parol. lib. 2. Orzechow. in Ann. pisze, że Króla na sejmie imieniem tej izby witał, skąd poznać, że marszałkował posłom i znowu na sejmie Piotrkowskim 1550. przez niego izba poselska przymawiała się Królowi, aby nie wprzód sądy odprawiał, alby dosyć uczynił niektórym od Rzeczypospolitej sobie podanym kondycjom; poważając sobie piękne w nim przymioty tron Polski, referendarzem go koronnym uczynił, przydał do tego kasztelanią Lędzką, i starostwo Przedeckie, z którymi tytułami podpisał unią księstwa Oświęcimskiego i Zatorskiego w r. 1563. Constit. fol. 66. - wziął potem kasztelanią Kaliską, a z tej przesiadł się w r. 1569. na krzesło województwa Łęczyckiego. Odprawiał komisją do Pruskich miast, gdzie w Elblągu, naprzód reformował miasta tego porządek, opisawszy niektóre konstytucje i nakazawszy, aby plebanowi dobra jego od magistratu opanowane, przywrócono. Są w druku in 4to i w Stat. Januszowi. fol. 976. w Gdańsku potem z jakiem Króla Augusta ukontentowaniem, aprobacją Rzeczypospolitej, wszystko uspokoił i rozporządził, opisali Jakub Biel. f. 624. Górnicki i Warszawicki lib. 2. Vit. Paralel. Neugebauer. Pod interregnum pierwsze w Polsce wiele pracował na dobro tej ojczyzny, cudzoziemców fakcje prywatne formujących za granice rugował, Panów dysydenckich miłą: perswazją do tego przywiódł, żeby elekcji Króla Henryka Walezjusza nie kontradykowali. Pastor. in Floro. W tych zasługach swoich wziął był od Króla w Płockiem województwie dobra, Biała i Masiewy nazwane, które w domu Sierakowskich dziedziczyły: zszedł z tego świata wieku swego 91. w r. 1589. w Kłodawie, gdzie grób tej familii, pogrzebiony. Starowol in monumen. Zaślubił był sobie Wysocką kasztelankę Biechowską, która mu powiła córki trzy: Dorotę za Jana Krzyszkowskiego. Annę za Szamowskiego kasztelana Brzezińskiego, Helenę czy Elżbietę za Jana Pieniążka starostę Nowotargskiego, wydane, i syna Stanisława, najprzód kasztelana Kowalskiego, a potem Lędzkiego, i starostę Przedeckiego, który-ojcowskim torem idąc, wszystek się na dobro tej ojczyzny wylewał

[Nies.]