Portal w trakcie przebudowywania.
Niektóre funkcje są tymczasowo wyłączone, inne mogą nie działać poprawnie.
Burzyński h.Gryf Pobóg Strzemię
22.04.2010 17:47
BURZYŃSKI h. GRYP. Paweł, sędzia grodzki lwowski 1460 r., a od 1462 r. sędzia grodź, przemyślski, był żonatym z Elżbietą Wapowską. Skarbek, dziedzic części wsi Podolany i Stara Wola, w Małopolsce, koło 1470 r. (Lib. Benef.).
BURZYŃSKI h. POBÓG. Andrzej Kobyliński z przydomkiem Piróg, wojski łomżyński i liwski 1486—1500 r., odziedziczywszy majątek Burzyno, w ziemi wizkiej, od niego pierwszy nazwał się Burzyńskim; jego synowie: Stanisław, ksiądz pleban w Burzynie, Wojciech i Jakób; po Wojciechu syn Stanisław, podsędek wizki 1580 r., pozostawił synów: Adama, księdza pro¬boszcza w Burzynie i Jedwabnem, Jakóba i Jana, sędziego grodzkiego wiz-kiego 1583 r., po którym syn Stanisław, poborca wizki 1605 r. Po Stani¬sławie syn Paweł był cześnikiem wizkim 1620 r. Wojciech podpisał elekcyę z ziemią wizką 1632 r. Fryderyk ożeniony z Teklą Jeziorkowską 1696 r. (Akta Łomżyńskie).
Po Mikołaju, stolniku nowogrodzkim 1730 r., syn Michał, łowczy la-tyczowski, pozostawił syna Benedykta-Józefa, porucznika pancernego, dzie¬dzica dóbr Hołówki i Markowce; jego synowie, Adam i Grzegorz; po Grze¬gorzu syn Szymon, po którym synowie: Jan z synami, Konstantym i Janem Chryzostomem, Józef, Ignacy, Aleksander z synem Tytusem i Stanisław z synami: Aleksandrem, po którym syn Stanisław, Waleryanem i Karolem, po którym synowie: Emilian i Konstanty wylegitymowani w Cesarstwie 1839—1865 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. podolskiej.
BURZYŃSKI h. STRZEMIĘ. W Małopolsce. Mikołaj w 1416 r. i Jan ze Zwoli 1466 r. cytowani w aktach krakowskich. Piotr, dziedzic części wsi Kilianowicze koło 1470 r. (Lib. Benef.). Jakób, generał w wojsku królewskiem 1599 r.
Albert i Michał, synowie Wawrzyńca, i inni zapisani do ksiąg szlachty gub. mińskiej 1802 r.
BURZYŃSKI h. TRZYWDAR. Senatorowie w rodzinie: Stanisław, kasztelan brzesko-litewski 1750 roku, a smoleński 1752 roku, ustąpił 1763 r., urn, 1775 r. Tadeusz, kasztelan smoleński 1763—1770 r., wojewoda miński 1770 r., urn. 1773 r. Adam-Prosper, biskup sandomierski, senator Królestwa Polskiego 1820 r., um. 1830 r.
Wzięli nazwisko od wsi Burzyno na Podlasiu; licznie rozrodzeni przesiedlali się w różne strony kraju, a szczególniej na Wołyń, Podole i Litwę. Stanisław, kanonik łucki, deputat na trybunał koronny 1611 roku. Jan, towarzysz pancerny, wielkiej odwagi i siły, chlubnie odznaczył się w bitwie ze Szwedami pod Wojniczem, ciężko raniony w bitwie pod Kłeckiem 1656 r.; należał w 1658 roku do wyprawy Czarnieckiego do Holsztynu.
Józef, rotmistrz chorągwi wołoskiej, stronnik Augusta II, poległ 1702 r. na wojnie ze Szwedami. Antoni, deputat na trybunał 1718 r. Franciszek, skarbnik krzemieniecki 1775—1777 r., Avojski mniejszy włodzimierski 1780—1789 r. Walenty, wojski kijowski 1773 roku, podczaszy owrucki, stolnik kijowski 1791 r., deputat na trybunał koronny 1776 r. Bolesław, koło 1840 r. dziedzic dóbr Troszczą, na Podolu, ożeniony z Antoniną Pułaską, wnuczką hetmana Antoniego.
Po Michale, mieczniku trembowelskim 1703 r., łowczym latyczowskim 1721—1731 r., z żony Klary Głogowskiej synowie: Mikołaj, Michał i Józef, starosta markowski, ożeniony z Elżbietą Głogowską, z niej syn
Wojciech pozostawił córkę Joannę za Stanisławem Lisowskim. Po Mikołaju, najstarszym synu Michała, łowczego latyczowskiego, syn Kazimierz
miał syna Mikołaja, ożenionego z Barbarą Głowińską, z której syn Antoni wylegitymowany w Królestwie i860 r. Jego synowie: Julian, Stanisław i Dyonizy urodzeni z Maryanny Zaborowskiej.
Z osiedlonych na Litwie. Stanisław-Tadeusz, krajczy smoleński, z żony Heleny Dziowiałtowskiej pozostawił syna Konstantyna, cześnika 1698 r., a następnie stolnika smoleńskiego, po którym z zony Elżbiety Butler córka Krystyna za Władysławem Pomarnackim, kraj czym smoleńskim i syn Stanisław, skarbnik smoleński 1728 r., jeden z najbieglejszych pra¬wników swojego czasu, instygator litewski 1731 roku, kasztelan brzesko litewski 1750 roku, a smoleński 1752 roku, poseł na kilka sejmów; nabył między innemi rozległe dobra Wojtowce, Ikaźń, Zamosze i inne; po śmierci żony Maryanny Kopeć, złożywszy dostojeństwa 1763 roku, został Jezuitą; jego córki: Róża Zienkowicz, instygatorowa litewska i Teresa lv. za Szymonem Prozorem, 2v. za Stanisławem Zawiszą, miecznikiem ko-wieńskim, oraz syn Tadeusz-Antoni, starosta krasnosielski, kasztelan smoleński 1763 r., wojewoda mmski 1770 roku, kawaler orderów św. Stanisława i Orła Białego, wielkich zdolności i naukowego wykształcenia, stronnik- Czar¬toryskich i dworu, w 1769 roku poseł do Anglii, gwarantującej traktat oliwski, ż proźbą o pomoc; marszałek trybunału litewskiego 1766 roku; umarł we Florencyi 1773 r. Z żony Józefy Plater, wojewodzianki trockiej, jego córki: Katarzyna Chrapowicka, starościna starodubowska, Teresa za Franciszkiem Jundziłłem i syn Ignacy, starosta brasławski i krasnosielski, poseł i sędzia sejmowy 1786 r., konsyłiarz Targowicy z Inflant 1792 roku, z żony Cecylii Żaba, wojewodzianki połockiej, jego syn Stanisław młodo zmarły ostatni ze swego domu.
Leopold i Stanisław 1648 r., Jan i Wojciech z wojew. sandomierskiem, Mikołaj z wojew\ nowogrodzkiem i Wawrzyniec z ziemią bielską 1669 r. podpisali elekeye. Stanisław, krajczy smoleński, podpisał konfedera-
cyę olkienicką 1700 r. Marcin w 1771 r„ a Kazimierz 1777—1794 r. kanonicy inflanccy. Dominik, cześnik oszmiański 1791 r. Anastazy, syn Bernarda, urzędnik w gub. kowieńskiej 1849 r. •
Po Wawrzyńcu, dziedzicu dóbr Dobki, w pow. tykocińskim 1681 r., syn Stanisław, dziedzic dóbr Bagienki, na Podlasiu 1691 r., pozostawił syna
Marcina, po którym pochodzący Jan ożeniony z Maryanną Bobrowicz, z niej syn Felicyan wylegitymowany w Królestwie 1863 r.
Potomstwo: Karola, Mateusza, Adama i Szymona, synów Jerzego, wnuków Jana, osób 37, wylegitymowane w Cesarstwie 1858—1861 roku i zapisane do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej.
Niewiadomo którego herbu: Wawrzyniec i Jan, synoAvie Kazimierza, i Franciszek, syn Michała, zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1802 r. Adam-Prosper, ksiądz Reformat, wysłany był na Wschód jako misyonarz, a znając sztukę lekarską, ważne usługi oddał wojsku francuzkiemu w Egipcie 1798 r.; po powrocie do kraju Burzyński został mianowany biskupem sandomierskim i to dostojeństwo pełnił gorliwie z korzyścią dla dyecezyi, starając się głównie o moralność podwładnego mu duchowieństwa.
http://www.wbc.poznan.pl/dlibra/
Herbarz Seweryna Uruskiego
BURZYŃSKI h. POBÓG. Andrzej Kobyliński z przydomkiem Piróg, wojski łomżyński i liwski 1486—1500 r., odziedziczywszy majątek Burzyno, w ziemi wizkiej, od niego pierwszy nazwał się Burzyńskim; jego synowie: Stanisław, ksiądz pleban w Burzynie, Wojciech i Jakób; po Wojciechu syn Stanisław, podsędek wizki 1580 r., pozostawił synów: Adama, księdza pro¬boszcza w Burzynie i Jedwabnem, Jakóba i Jana, sędziego grodzkiego wiz-kiego 1583 r., po którym syn Stanisław, poborca wizki 1605 r. Po Stani¬sławie syn Paweł był cześnikiem wizkim 1620 r. Wojciech podpisał elekcyę z ziemią wizką 1632 r. Fryderyk ożeniony z Teklą Jeziorkowską 1696 r. (Akta Łomżyńskie).
Po Mikołaju, stolniku nowogrodzkim 1730 r., syn Michał, łowczy la-tyczowski, pozostawił syna Benedykta-Józefa, porucznika pancernego, dzie¬dzica dóbr Hołówki i Markowce; jego synowie, Adam i Grzegorz; po Grze¬gorzu syn Szymon, po którym synowie: Jan z synami, Konstantym i Janem Chryzostomem, Józef, Ignacy, Aleksander z synem Tytusem i Stanisław z synami: Aleksandrem, po którym syn Stanisław, Waleryanem i Karolem, po którym synowie: Emilian i Konstanty wylegitymowani w Cesarstwie 1839—1865 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. podolskiej.
BURZYŃSKI h. STRZEMIĘ. W Małopolsce. Mikołaj w 1416 r. i Jan ze Zwoli 1466 r. cytowani w aktach krakowskich. Piotr, dziedzic części wsi Kilianowicze koło 1470 r. (Lib. Benef.). Jakób, generał w wojsku królewskiem 1599 r.
Albert i Michał, synowie Wawrzyńca, i inni zapisani do ksiąg szlachty gub. mińskiej 1802 r.
BURZYŃSKI h. TRZYWDAR. Senatorowie w rodzinie: Stanisław, kasztelan brzesko-litewski 1750 roku, a smoleński 1752 roku, ustąpił 1763 r., urn, 1775 r. Tadeusz, kasztelan smoleński 1763—1770 r., wojewoda miński 1770 r., urn. 1773 r. Adam-Prosper, biskup sandomierski, senator Królestwa Polskiego 1820 r., um. 1830 r.
Wzięli nazwisko od wsi Burzyno na Podlasiu; licznie rozrodzeni przesiedlali się w różne strony kraju, a szczególniej na Wołyń, Podole i Litwę. Stanisław, kanonik łucki, deputat na trybunał koronny 1611 roku. Jan, towarzysz pancerny, wielkiej odwagi i siły, chlubnie odznaczył się w bitwie ze Szwedami pod Wojniczem, ciężko raniony w bitwie pod Kłeckiem 1656 r.; należał w 1658 roku do wyprawy Czarnieckiego do Holsztynu.
Józef, rotmistrz chorągwi wołoskiej, stronnik Augusta II, poległ 1702 r. na wojnie ze Szwedami. Antoni, deputat na trybunał 1718 r. Franciszek, skarbnik krzemieniecki 1775—1777 r., Avojski mniejszy włodzimierski 1780—1789 r. Walenty, wojski kijowski 1773 roku, podczaszy owrucki, stolnik kijowski 1791 r., deputat na trybunał koronny 1776 r. Bolesław, koło 1840 r. dziedzic dóbr Troszczą, na Podolu, ożeniony z Antoniną Pułaską, wnuczką hetmana Antoniego.
Po Michale, mieczniku trembowelskim 1703 r., łowczym latyczowskim 1721—1731 r., z żony Klary Głogowskiej synowie: Mikołaj, Michał i Józef, starosta markowski, ożeniony z Elżbietą Głogowską, z niej syn
Wojciech pozostawił córkę Joannę za Stanisławem Lisowskim. Po Mikołaju, najstarszym synu Michała, łowczego latyczowskiego, syn Kazimierz
miał syna Mikołaja, ożenionego z Barbarą Głowińską, z której syn Antoni wylegitymowany w Królestwie i860 r. Jego synowie: Julian, Stanisław i Dyonizy urodzeni z Maryanny Zaborowskiej.
Z osiedlonych na Litwie. Stanisław-Tadeusz, krajczy smoleński, z żony Heleny Dziowiałtowskiej pozostawił syna Konstantyna, cześnika 1698 r., a następnie stolnika smoleńskiego, po którym z zony Elżbiety Butler córka Krystyna za Władysławem Pomarnackim, kraj czym smoleńskim i syn Stanisław, skarbnik smoleński 1728 r., jeden z najbieglejszych pra¬wników swojego czasu, instygator litewski 1731 roku, kasztelan brzesko litewski 1750 roku, a smoleński 1752 roku, poseł na kilka sejmów; nabył między innemi rozległe dobra Wojtowce, Ikaźń, Zamosze i inne; po śmierci żony Maryanny Kopeć, złożywszy dostojeństwa 1763 roku, został Jezuitą; jego córki: Róża Zienkowicz, instygatorowa litewska i Teresa lv. za Szymonem Prozorem, 2v. za Stanisławem Zawiszą, miecznikiem ko-wieńskim, oraz syn Tadeusz-Antoni, starosta krasnosielski, kasztelan smoleński 1763 r., wojewoda mmski 1770 roku, kawaler orderów św. Stanisława i Orła Białego, wielkich zdolności i naukowego wykształcenia, stronnik- Czar¬toryskich i dworu, w 1769 roku poseł do Anglii, gwarantującej traktat oliwski, ż proźbą o pomoc; marszałek trybunału litewskiego 1766 roku; umarł we Florencyi 1773 r. Z żony Józefy Plater, wojewodzianki trockiej, jego córki: Katarzyna Chrapowicka, starościna starodubowska, Teresa za Franciszkiem Jundziłłem i syn Ignacy, starosta brasławski i krasnosielski, poseł i sędzia sejmowy 1786 r., konsyłiarz Targowicy z Inflant 1792 roku, z żony Cecylii Żaba, wojewodzianki połockiej, jego syn Stanisław młodo zmarły ostatni ze swego domu.
Leopold i Stanisław 1648 r., Jan i Wojciech z wojew. sandomierskiem, Mikołaj z wojew\ nowogrodzkiem i Wawrzyniec z ziemią bielską 1669 r. podpisali elekeye. Stanisław, krajczy smoleński, podpisał konfedera-
cyę olkienicką 1700 r. Marcin w 1771 r„ a Kazimierz 1777—1794 r. kanonicy inflanccy. Dominik, cześnik oszmiański 1791 r. Anastazy, syn Bernarda, urzędnik w gub. kowieńskiej 1849 r. •
Po Wawrzyńcu, dziedzicu dóbr Dobki, w pow. tykocińskim 1681 r., syn Stanisław, dziedzic dóbr Bagienki, na Podlasiu 1691 r., pozostawił syna
Marcina, po którym pochodzący Jan ożeniony z Maryanną Bobrowicz, z niej syn Felicyan wylegitymowany w Królestwie 1863 r.
Potomstwo: Karola, Mateusza, Adama i Szymona, synów Jerzego, wnuków Jana, osób 37, wylegitymowane w Cesarstwie 1858—1861 roku i zapisane do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej.
Niewiadomo którego herbu: Wawrzyniec i Jan, synoAvie Kazimierza, i Franciszek, syn Michała, zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1802 r. Adam-Prosper, ksiądz Reformat, wysłany był na Wschód jako misyonarz, a znając sztukę lekarską, ważne usługi oddał wojsku francuzkiemu w Egipcie 1798 r.; po powrocie do kraju Burzyński został mianowany biskupem sandomierskim i to dostojeństwo pełnił gorliwie z korzyścią dla dyecezyi, starając się głównie o moralność podwładnego mu duchowieństwa.
http://www.wbc.poznan.pl/dlibra/
Herbarz Seweryna Uruskiego