Portal w trakcie przebudowywania.
Niektóre funkcje są tymczasowo wyłączone, inne mogą nie działać poprawnie.
Wycech Stanisław
11.05.2010 10:16
Stanisław Wycech (ur. 27 czerwca 1902 w Sadolesiu w pow. węgrowskim, zm. 12 stycznia 2008 w Warszawie) – kapitan Wojska Polskiego, do 2008 był najstarszym żyjącym weteranem I wojny światowej i Bitwy warszawskiej.
W 1917 wstąpił do Polskiej Organizacji Wojskowej. W listopadzie 1918 został żołnierzem 22 Pułku Piechoty w Siedlcach, a następnie 15 Pułku Piechoty "Wilków". W 1920 walczył na wojnie z bolszewikami.
W czasie II wojny światowej zajmował się kolportażem prasy podziemnej i przewożeniem broni dla placówek Armii Krajowej w powiecie węgrowskim. W powstaniu warszawskim na Dolnym Mokotowie i Czerniakowie, gdzie pełnił funkcję Komendanta Obrony Cywilnej.
Po kapitulacji Mokotowa trafił do obozu w Pruszkowie, a następnie został wysiedlony w okolice Wolbromia. Po wojnie był jednym z organizatorów mikołajczykowskiego Polskiego Stronnictwa Ludowego w Warszawie oraz nadzorował kolportaż „Gazety Ludowej”. W 1946 PSL wysunęło jego kandydaturę w kampanii przedwyborczej do Sejmu. Z tego powodu represjonowany, dwa dni po wynikach wyborów trafił do więzienia. Zwolniony po interwencji Czesława Wycecha.
Mieszkał w Warszawie, na Woli. Działał w środowisku kombatanckim, uczestniczył w najważniejszych uroczystościach państwowych. W 2000 przyznano mu tytuł Honorowego obywatela Radzymina.
Ordery i odznaczenia
• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (15 VIII 2007 r.)
• Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918-1921
• Krzyż Niepodległości z Mieczami [potrzebne źródło]
• Medal "Za Zasługi dla Związku Kombatantów Rzeczypospolitej Polskiej i Byłych Więźniów Politycznych"
Żrodło: Radio Podlasie
W 1917 wstąpił do Polskiej Organizacji Wojskowej. W listopadzie 1918 został żołnierzem 22 Pułku Piechoty w Siedlcach, a następnie 15 Pułku Piechoty "Wilków". W 1920 walczył na wojnie z bolszewikami.
W czasie II wojny światowej zajmował się kolportażem prasy podziemnej i przewożeniem broni dla placówek Armii Krajowej w powiecie węgrowskim. W powstaniu warszawskim na Dolnym Mokotowie i Czerniakowie, gdzie pełnił funkcję Komendanta Obrony Cywilnej.
Po kapitulacji Mokotowa trafił do obozu w Pruszkowie, a następnie został wysiedlony w okolice Wolbromia. Po wojnie był jednym z organizatorów mikołajczykowskiego Polskiego Stronnictwa Ludowego w Warszawie oraz nadzorował kolportaż „Gazety Ludowej”. W 1946 PSL wysunęło jego kandydaturę w kampanii przedwyborczej do Sejmu. Z tego powodu represjonowany, dwa dni po wynikach wyborów trafił do więzienia. Zwolniony po interwencji Czesława Wycecha.
Mieszkał w Warszawie, na Woli. Działał w środowisku kombatanckim, uczestniczył w najważniejszych uroczystościach państwowych. W 2000 przyznano mu tytuł Honorowego obywatela Radzymina.
Ordery i odznaczenia
• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (15 VIII 2007 r.)
• Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918-1921
• Krzyż Niepodległości z Mieczami [potrzebne źródło]
• Medal "Za Zasługi dla Związku Kombatantów Rzeczypospolitej Polskiej i Byłych Więźniów Politycznych"
Żrodło: Radio Podlasie