Bolesław Lubosz (1928-2001) poeta, prozaik, eseista, satyryk, tłumacz literatury niemieckiej , czeskiej, rosyjskiej i łużyckiej; w latach 1958-1974 był kierownikiem literackim teatrów w Bielsku-Białej, Sosnowcu i Częstochowie; przez szereg lat był zastępcą redaktora naczelnego wydawnictwa „Śląsk”, redaktorem dwutygodnika „Poglądy” i tygodnika „Panorama”; autor m.in. tomów poezji „Czas ballady” (1959), „Milczenie węgla” (1962), „Odkrywanie Kolumba” (1970) , powieści i opowiadań „Wyjście z ognia”, „Twoja zagłada w Rzymie”, „Cola da Rienzo”, esejów „Bohaterowie i statyści”, „Słowo ojczyste na Śląsku”, „W krainie gwarków i lasów”, „Opowieść o sławnych kochankach”; laureat wielu nagród (wśród nich Nagrody im. Wojciecha Korfantego) , honorowy obywatel Tarnowskich Gór.