Portal w trakcie przebudowywania.
Niektóre funkcje są tymczasowo wyłączone, inne mogą nie działać poprawnie.
Węgierska-Paradecka Janina
30.05.2010 20:07
Węgierska-Paradecka Janina (numer obozowy 70597) pseudo. "Maria"
urodziła się w 1912 r. w Pabianicach, lekarz medycyny. Do harcerstwa wstąpiła w 1923, była znaną instruktorką w stopniu poharcmistrzyni. Uczestniczyła we wszystkich ogólnopolskich zlotach harcerskich, a także w Zlocie Słowiańskim w Pradze. W lecie 1939 roku byłą instruktorką na Obozach Służby nad granicą niemiecką; zadaniem obozów było przygotowanie harcerek do służby w przypadku wojny. W 1939 roku ukończyła Wydział Lekarski w Poznaniu. Od września 1939 r. do kwietnia 1942, tj. do czasu aresztowania, pracowała w szpitalu wojennym we Włochach koło Warszawy, a także w zorganizowanym przez nią ośrodku zdrowia i w szpitalach w Warszawie. W roku 1940 została przyjęta do ZWZ i współdziałała z bratem Kazimierzem, harcerzem w stopniu porucznika. Aresztowana została 23 kwietnia 1942 roku w czasie nocnego dyżuru w szpitalu im Dzieciątka Jezus za udział w działalności konspiracyjnej ZWZ, a następnie AK. Była sześć tygodni więziona w siedzibie gestapo w Alei Szucha, potem na Pawiaku-oddział III, a od sierpnia 1942 r. do września 1944 r. przebywała w KL Auschwitz-Brzezince (numer obozowy 18296). We wrześniu 1944 r. przewieziona została do Ravensbrück. Przydzielono ją do bloku zakaźnego, gdzie głównie przebywały chore na tyfus i biegunkę. W obozie tym przebywała do lipca 1945 roku albowiem po ewakuacji obozu pozostała na miejscu wraz z ciężko chorymi więźniami. W końcu lipca 1945 roku powróciła do kraju wraz z ze wszystkimi chorymi. Należała do "Murów" -zastęp "Wody". W rewirze (z niem. Revierstube-izba chorych) pracowała jako lekarka, niosąc chorym pomoc, opiekując się szpitalem obozowym. Ukrywała ciężko chore przed selekcjami lekarzy-esesmanów, opiekowała się tzw. królikami, tj. więźniarkami obozowymi, poddawanymi eksperymentom pseudo-lekarskim. Po powrocie do kraju pracowała w służbie zdrowia w lecznictwie otwartym oraz w przemysłowej służbie zdrowia do 1973 r. Przez 20 lat była dyrektorem Stacji Sanitarno-Epidemiologicznej Łódź Bałuty. Aktywna w życiu społecznym, m. in: PCK. Odznaczona m. in: Polonia Restituta, Krzyżem AK nadanym przez Londyn, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Złotym i Srebrnym Krzyżem Zasługi, odznaką za Wzorową Pracę w Służbie Zdrowia, odznaczeniem za pracę w PCK I i II stopnia, odznaczeniami za pracę w ZHP. Mieszkała w Zgierzu. Zmarła 29 marca 1995 roku. Została pochowana w grobie rodzinnym na Cmentarzu Radogoszcz.
Źródło: jtajchert.w.interia.pl
urodziła się w 1912 r. w Pabianicach, lekarz medycyny. Do harcerstwa wstąpiła w 1923, była znaną instruktorką w stopniu poharcmistrzyni. Uczestniczyła we wszystkich ogólnopolskich zlotach harcerskich, a także w Zlocie Słowiańskim w Pradze. W lecie 1939 roku byłą instruktorką na Obozach Służby nad granicą niemiecką; zadaniem obozów było przygotowanie harcerek do służby w przypadku wojny. W 1939 roku ukończyła Wydział Lekarski w Poznaniu. Od września 1939 r. do kwietnia 1942, tj. do czasu aresztowania, pracowała w szpitalu wojennym we Włochach koło Warszawy, a także w zorganizowanym przez nią ośrodku zdrowia i w szpitalach w Warszawie. W roku 1940 została przyjęta do ZWZ i współdziałała z bratem Kazimierzem, harcerzem w stopniu porucznika. Aresztowana została 23 kwietnia 1942 roku w czasie nocnego dyżuru w szpitalu im Dzieciątka Jezus za udział w działalności konspiracyjnej ZWZ, a następnie AK. Była sześć tygodni więziona w siedzibie gestapo w Alei Szucha, potem na Pawiaku-oddział III, a od sierpnia 1942 r. do września 1944 r. przebywała w KL Auschwitz-Brzezince (numer obozowy 18296). We wrześniu 1944 r. przewieziona została do Ravensbrück. Przydzielono ją do bloku zakaźnego, gdzie głównie przebywały chore na tyfus i biegunkę. W obozie tym przebywała do lipca 1945 roku albowiem po ewakuacji obozu pozostała na miejscu wraz z ciężko chorymi więźniami. W końcu lipca 1945 roku powróciła do kraju wraz z ze wszystkimi chorymi. Należała do "Murów" -zastęp "Wody". W rewirze (z niem. Revierstube-izba chorych) pracowała jako lekarka, niosąc chorym pomoc, opiekując się szpitalem obozowym. Ukrywała ciężko chore przed selekcjami lekarzy-esesmanów, opiekowała się tzw. królikami, tj. więźniarkami obozowymi, poddawanymi eksperymentom pseudo-lekarskim. Po powrocie do kraju pracowała w służbie zdrowia w lecznictwie otwartym oraz w przemysłowej służbie zdrowia do 1973 r. Przez 20 lat była dyrektorem Stacji Sanitarno-Epidemiologicznej Łódź Bałuty. Aktywna w życiu społecznym, m. in: PCK. Odznaczona m. in: Polonia Restituta, Krzyżem AK nadanym przez Londyn, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Złotym i Srebrnym Krzyżem Zasługi, odznaką za Wzorową Pracę w Służbie Zdrowia, odznaczeniem za pracę w PCK I i II stopnia, odznaczeniami za pracę w ZHP. Mieszkała w Zgierzu. Zmarła 29 marca 1995 roku. Została pochowana w grobie rodzinnym na Cmentarzu Radogoszcz.
Źródło: jtajchert.w.interia.pl