Pociłowska-Kann Zofia

Pociłowska-Kann Zofia (numer obozowy 7925) urodziła się 3 marca 1920 r. w Charkowie. Pod koniec 1920 roku rodzinie Pociłowskich udało się wrócić do Polski. Po ukończeniu w Warszawie gimnazjum i maturze rozpoczęła studia polonistyczne na Uniwersytecie Warszawskim. W styczniu 1940 złożyła przysięgę i wstąpiła do Związku Walki Zbrojnej. Była kurierką w Warszawie, a później jej praca konspiracyjna obejmowała teren wschodniej Generalnej Guberni: Lublin, Zamość, Nakło, Siedlce. Aresztowana dnia 19 marca 1941 roku przez lubelskie gestapo w Ursusie, w domu swoich rodziców na ulicy Konopnickiej 14, została osadzona w więzieniu "Pod Zegarem" następnie na Pawiaku i w Lublinie w więzieniu na Zamku. Do obozu w Ravensbrück przybyła 23 września 1941 roku z lubelskiego transportu (Sondertransport-transport więźniów z wyrokami kary śmierci). W obozie pisała wiersze, rysowała portrety współwięźniarek, rzeźbiła małe figurki ze szczoteczek do zębów. Zofia Pociłowska zrobiła z trzonków od szczoteczek do zębów około 1000 medalioników, na których rzeźbiła motywy o tematyce religijnej, mitologicznej itp. Służyły one jako talizmany. Zofię Pociłowską ewakuowano z obozu w kwietniu 1945 r. w ostatniej grupie, wraz z ciężko chorymi. Podczas bombardowań na drodze zginęła torba z jej całą twórczością obozową. Po wojnie, w 1954 roku, ukończyła studia w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie na wydziale rzeźby, u prof. T.Bayera i M.Wnuka. Uprawia rzeźbę kameralną, monumentalną, portrety. Pracuje w drewnie, ceramice, kamieniu. Ważniejsze realizacje: pomnik Walki i Męczeństwa w Muzeum Więzienia "Ravensbrück", w Magdalence, Inowrocławiu, Włodawie. W 1965 r. wykonała pomnik ku czci ofiar ofiar Pawiaka w Warszawie, znajdujący się na terenie więzienia. Mieszka i pracuje w Warszawie.
Źródło: tajchert.w.interia.pl