Dziedzice Kępna począwszy od Wierzbięty z Palowic
Wierzbięta z Palowic (woj. Śląskie, pow. Rybnik) został mianowany pomiędzy 7 października 1351 r. a 30 czerwca 1352 r. przez Kazimierza Wielkiego starostą generalnym Wielkopolski. W 1360 r. został kasztelanem poznańskim. Jego pozycja i znaczenie wśród ówczesnego polskiego możnowładztwa były naprawdę duże i z pewnością zasłużone, gdyż był człowiekiem wielkiego talentu politycznego i dyplomatycznego.
Kazimierz Wielki wynagrodził go za rozliczne zasługi, ofiarując mu dokumentem wydanym 3 marca 1365 r. w klasztorze w Trzemesznie koło Gniezna, na własność Kępno (dotychczas miasto królewskie) oraz wsie Grębanin, Mianowice oraz Bobrowniki, położone na wschód od Ostrzeszowa. Od momentu wejścia w posiadanie Kępna, starosta przyjął nazwisko Kępiński. Kazimierz Wielki, znany z oszczędności, rzadko rozdawał swoje dobra. Być może monarcha pozbył się świadomie Kępna, gdyż miasto w tym czasie podupadało i w końcu utraciło prawa miejskie, na rzecz wzrostu znaczenia Baranowa, który od 1426 r. występuje w dokumentach jako miasto. Wierzbięta zmarł 12 stycznia 1369 r., na rok przed Kazimierzem Wielkim.
Bratem Wierzbięty z Palowic Kępińskiego był Lutold z Pilchowic. Jego żoną była Dobrochna ze Zbyszyc i w tych Zbyszycach później osiadła część rodziny na dobrach rodowych. W 1426 roku nastąpił podział majątku między synami Wierzbięty starosty - Mikołajem Kępińskim, Wierzbiętą, o którym wiadomo tylko tyle, że został uwięziony przez rozbójnikow i zmarł w 1456 r. oraz Piotrem.
Wierzbięta otrzymał wtedy m.in. miasto Baranów i wieś Kępno, Mikołaj przeniósł się do majątku Zbyszyce w Małopolsce, natomiast trzeci syn, Piotr pozostał w Doruchowie. Synami Mikołaja byli Jan, Jakub, Paweł, Stanisław i Tomasz.
Kolejnym właścicielem Kępna był Jan Kępiński (syn Jana lub Jakuba lub Pawła, którzy zmarli ok 1455 r. i nie zgodziłabym się z tezą, że wszyscy trzej bezpotomnie, skoro Stanisław i Tomasz byli jego stryjami). W 1458r. oddał on swoim stryjom, kanonikowi Stanisławowi i jego bratu Tomaszowi, zamek obronny w Kępnie wraz z pobliską sadzawką, młynem, folwarkiem i łąkami, za co otrzymał wójtostwo w Baranowie wraz z młynem. W następnym roku Stanisław zrzekł się wsi w Ostrzeszowskiem, wraz z Kępnem, na rzecz brata Tomasza. Ostatnim z Wierzbiętów na Kępnie był syn Tomasza, Mikołaj, który zmarł ok. 1529 r.
KDW nadanie Kępna Wierzbięcie dok. 210
http://www.wbc.poznan.pl/Content/20109/kw_06.html
Późniejsi właściciele Kępna.
Po Wierzbiętach w 1545 r. Kępno przeszło na własność Jerzego Zaremby z Kalinowy, spowinowaconego z Wierzbiętami przez małżeństwo (Zofia Zaremba z Kalinowy - żona Tomasza Kępińskiego, siostra Jerzego. A może Jerzy miał również żonę z Wierzbiętów?). Już w następnym roku występuje nowy właściciel, Spytek z Tarnowa, kasztelan wojnicki, wojewoda sieradzki, starosta ostrzeszowski, krzepicki i bolesławski. Po nim syn Spytka, Stanisław, kasztelan zawichojski, który zrezygnował w 1563 r. z Kępna na rzecz Jana Tomickiego, kasztelana gnieźnieńskiego. W 1597 r. doszło do podziału dóbr między synami Jana Tomickiego - Mikołajem, Piotrem, Andrzejem i Janem. Z kolei 20 września 1602 r. wnuk Jana kasztelana, syn Jana Tomickiego, Łukasz Tomicki, sprzedał majętność kępińską Janowi z Rudnik Biskupskiemu, cześnikowi sieradzkiemu. Majętność ta obejmowała wtedy również wsie: Rzetnię, Krążkowy, Mianowice, Pustkowie, Rudniki oraz las Osiny i łąkę Lisiny. W 1613 r. odziedziczył je syn Jana, Andrzej Biskupski z Rudnik, kasztelan spicymierski. Kolejnym właścicielem był Adam Franciszek Biskupski, późniejszy starosta wieluński. Za jego władztwa w 1661 r. nastąpiło ponowne lokowanie miasta w związku z masowym napływem Żydów i protestantów. W 1686 r. dziedzicem wg TD był Cyprian Kręski. Kolejnym dziedzicem rok później był Marcin Olszowski starosta wieluński. Dnia 6 maja 1674 r. nadał on Żydom kępińskim przywilej kolonizacyjny, który pozwalał im na założenie ulicy i wybudowanie przy niej domów mieszkalnych. Przywilej pozwalał także na budowę synagogi, szkoły, łaźni, domu dla rabina, kantora oraz cmentarza. W roku 1705 Wiktor Olszowski (w Tekach Dworzaczka Józef Wiktor), dziedzic Kępna, zapewnił protestantom wolne wyznanie. Po śmierci Wiktora dnia 22.02.1712 w Kępnie majątkiem zapewne zarządzała do pełnoletności syna Stanisława matka Ewa Małgorzata Sznajder, a on został dziedzicem Kępna w 1732 r. - ostatni zapisek z Tek Dworzaczka jest o Stanisławie Olszowskim dziedzicu Kępna z 1732 r. Być może po jego śmierci w 1736 r. schedą się zajmował, do czasu pełnoletności jego synów, któryś z jego rodzonych braci, o których wiemy niewiele, albo Józef, ich najstarszy brat przyrodni, który miał wtedy 18/19 lat. Od 1750 r. dziedzicami byli już pewnie synowie. Jeden z synów Stanisława - Jan Nepomucen zmarł w 1784 r. i to by się pokrywało z datą przejęcia Kępna przez Samuela Oppeln-Bronikowskiego, który był jego dziedzicem do 1803 r. Następnym dziedzicem był Wojciech Jaxa Żeromski herbu Gryf, zmarły w 1832 r. w Kępnie. Ostatnim właścicielem Kępna w II połowie XIX w. był kupiec z Drezna, Stefan Schmidt.
zapisy o Józefie Wiktorze Olszowskim z tek Dworzaczka
2187 (Nr. 142) 1700
Józef Wiktoryn na Olszowie Olszowski, s. o. Marcina O. starosty wieluńskiego z ol. Kat. z Kurozwęk Męcińskiej, a ol. Heleny z Rudnik Biskupskiej, ol. Mikołaja O. żony, babki swej współspadkobierca, 1/2 wsi: Rusocice, Polichno Międzylesie, Skarbki, Tury, mł. Kunowski, Piorunowo, Kuny, Kamionka Małyszyna po babce w p. p. kal. i kon. Stanisł. Kretkowskiemu, s. o. Jana Kr. z ol. Kat. Guldensternowny za 60. 000 zł. sprzed. (f. 614v)
3202 (Nr. 152) 1695
Józef-Wiktor na Olszowie Olszowski, s. o. Marcina starosty wieluńskiego z ol. Katarzyny, z I i Stanisław in Bystrzec Kretkowski z II. kontr. sprzed. d. Rusocice s. v. 60. 000 zł. (p. 333)
35568 (Kępno)
22.02.1712 + MD. Józef z Olszowej Olszowski, dziedzic Kępna, starosta wieluński pochowany Kępno
źródła:
SHG
Teki Dworzaczka
tekst Łukasza Kamińskiego link poniżej
http://tpl-lukus.kepno.pl/index.php?opt ... view&id=23
http://www.kepno.wlkp.cba.pl/historia.html
A tu historia i drzewo genealogiczne Wierzbiętów na 4 stronie
http://www.wbc.poznan.pl/dlibra/plain-content?id=303140
