2484. Bączalski

[jaybeere]

Bączalski h. Gozdawa (in. Godula, Mozgawa), wzięli nazwisko od wsi Bączal Dolny i Górny w pow. bieckim, par. Bączal Dolny (1426). Aczkolwiek, prawdziwe gniazdo tego rodu to Dalechowice k. Proszowic w woj. krakowskim (1426-1584). Jak pisze Niesiecki: „Dalechowice gniazdo domu tego: w Podgórzu osiedli, luboć i w Płockiem dziedziczyli...”
Za czasów Paprockiego dziedziczyli na Strzyżowie.

• Seweryn (zm. po 21 VI 1631), poeta; pochodził ze średnio zamożnej szlachty, której gniazdem był Bączal k. Jasła, lecz zamieszkiwał w Dalechowicach k. Proszowic.
Źródło: Nies. II 40; PSB.

Bączalski h. Prawdzic, z Bączala w powiecie bieckim. Klemens, syn Marcina z Zysnowa, dowiódł 1424 r. swego szlachectwa herbu Prawda.
W XV i XVI wieku piastowali urzędy grodzkie w pow. bieckim, ale zamieszkiwali też w pow. pilzneńskim, sanockim i w ziemi przemyskiej. W pow. pilzneńskim w 1536 r. dziedziczyli wsie: Kozłów, Jedlicze, Gbiska, Tropia, Brzezanka i Żyznów.
Podpisali z województwem mińskim elekcję Augusta II w 1697 r.
Źródło: Bon. I 136-137.

Bączalski online http://polishgenealogy.blogspot.com/2009/01/bczalski.html

[jerzy]

BĄCZALSKI, h. Nowina, Seweryn, w r. 1565, w imieniu Sarbiewskiego, opłaca pobór ze wsi Sarbie Wielkie, woj. i pow. Krakowskie.
Bon. I. 136. 137. przypisuje Sewerynowi Bączalskiemu h. Prawdzie, powołując się na Źródła Dziejowe Pawińskiego, gdzie herby zupełnie nie są uwzględniane!
BĄCZALSKI, h. Poronią, Hieronim około r. 1600 celnik ruski a Stanisław — ziemianin bełski. Not. Dziad.
Paprocki podaje ten ród, z h. Gozdawa. Niniejsza notatka pochodzi z Herbarza Anonima, pisanego w XVII w., który jest obecnie w posiadaniu
Or. hr. Krasińskiego. Nam się zdaje, że więcej zaufania wzbudza Herbarz Anonima, który podaje dwóch członków tego rodu, jednego nawet z
urzędem, a więc zna ich widocznie lepiej od Paprockiego, który mógł nawet chociażby dla podobieństwa herbów łatwo pomylić się w nazwie herbu.
Nieznana szlachta polska i jej herby
Wiktor Wittyg.