2596. Ossoliński Wojciech (1796-1841)

[Halina]

Ks. Wojciech Ossoliński pochodził z historycznej rodziny hrabiowskiej, urodził się 25.4.1796 r. we wsi Sieluciżnie w ziemi mielnickiej na Podlasiu. Kształcił się w Białej Podlaskiej. Seminarium ukończył w Janowie w r. 1815. Jeszcze jako kleryk mniejszych święceń został profesorem w tymże seminarium. Po otrzymaniu święceń kapłańskich w r. 1819 z rąk pierwszego biskupa podlaskiego Lewińskiego w dalszym ciągu przez rok wykładał w seminarium. W r. 1820 udał się na Uniwersytet Warszawski na wydział teologiczny, jednocześnie uczył w liceum warszawskim. Ukończył uniwersytet ze stopniem kandydata św. teologii.
Wielkie zdolności Ossolińskiego zwróciły uwagę biskupa Hołowczyca, który chciał ofiarować mu probostwo na Pradze i urząd w Konsystorzu Warszawskim. Również biskup krakowski Woronicz zapraszał go do Krakowa. Ossoliński wrócił jednak do Janowa do seminarium, w którym objął kilka przedmiotów. Został kanonikiem kapituły podlaskiej, sędzią surogatem, prepozytem w Kocku i wkrótce prałatem archidiakonem. W r. 1829 w Warszawie otrzymał katedrę w Seminarium Głównym. Był znakomitym profesorem: wymownym, o głębokiej i wszechstronnej wiedzy. W tym samym roku Uniwersytet Jagielloński obdarzył go stopniem doktora. Dnia 7 stycznia 1837 r. mianowany został pierwszym rektorem Akademii Duchownej Warszawskiej, która przejęła wszelkie prawa i przywileje wydziału teologicznego Uniwersytetu Warszawskiego. Ossoliński wykazał niezwykłą energię i wytrwałość w urządzaniu Akademii i postawił ją na wysokim poziomie. Słynął z „surowego przestrzegania porządku, modlitwy i pracy" 46, sam gorliwy kapłan, wytrawny pedagog, kochał młodzież i był przez nią kochany. Nie zrywał łączności z Diecezją.
Po wywiezieniu biskupa Gutkowskiego w r. 1840 47 na zebraniu kapituły w Janowie nie uznał mianowanego ustnie przez biskupa Gutkowskiego na administratora Diecezji proboszcza bialskiego, kanonika Bartłomieja Radziszewskiego i przeprowadził uchwałę kapituły tymczasowego zarządu Diecezją kolegialnie. Ossoliński upoważniony został do prowadzenia i utrzymywania w imieniu kapituły korespondencji z Komisją Rządową. Udał się do Rzymu w r. 1840 z Marienbadu, dokąd wyjechał na kurację. W Rzymie spotkał się z surową wymówką. Zapadł na zdrowiu i w 45 roku życia zmarł dnia 22 maja 1841

Bibliografia (spis)
Aleksandrowicz P. ks., Diecezja siedlecka...

Genealogia Ossolińskich