Czeczot Włodzimierz

Włodzimierz Czeczot, syn Karola i Józefy z Łuckiewiczów, urodził się 5 września 1919 roku w m. Chojniki obwodu homelskiego na Białorusi w rodzinie polskiej. Po ukończeniu w roku 1942 historii na Uniwersytecie Moskiewskim w charakterze ochotnika udał się na front. Jako Polak został skierowany do Sielc nad Oką, gdzie formowała się Pierwsza Dywizja Piechoty im. Tadeusza Kościuszki. W mundurze żołnierza, a potem oficera przebył szlak bitewny, rozpoczęty walką pod Lenino, a zwieńczony paradą Zwycięstwa w Berlinie.
Po demobilizacji pracował w szkolnictwie na Białorusi i Litwie, w roku 1955 objął ster polskiego Instytutu Nauczycielskiego w Nowej Wilejce. Gdy ten w roku 1961 został wcielony w skład Wileńskiego Państwowego Instytutu Pedagogicznego, w latach 1961-1969 pełnił funkcję dziekana wydziału polonistyki, w latach 1969-1997 - prodziekana Oddziału Języka i Literatury Polskiej, a od roku 1997 - profesora katedry politologii tejże uczelni.
Poza działalnością naukową udzielał się on aktywnie w umacnianiu przyjaznych stosunków pomiędzy ówczesną Polską Republiką Ludową a Litwą Radziecką. Tej tematyce poświęcił też zresztą kilka z łącznej liczby 16 prac naukowych.
Włodzimierz Czeczot miał w swym dorobku wiele nagród i wyróżnień jak za zasługi bojowe tak też za ofiarny trud pokojowy, m. in.: Odznakę "Zasłużony dla Kultury Polskiej", Krzyż Kawalerski Orderu Zasługi RP, Srebrny Krzyż Zasługi, Krzyż Walecznych, Krzyż Bitwy pod Lenino, medal "Za Warszawę 1939-1945", medal "Zwycięstwa i Wolności". Za działalność akademicką w roku 1975 przyznano mu tytuł zasłużonego wykładowcy Republiki Litewskiej.
Zwłoki spoczęły na cmentarzu w Kojranach.

Czeczot Krzysztofl,źródło:http://www.tygodnik.lt/200444/44-czeczot.jpg