W niniejszym Leksykonie zostanie przedstawione to pojęcie głównie w odniesieniu kulturowym i symbolicznym.
Bóg Ojciec; Jahwe (IHWH) - centralna postać i Osoba religii judeo-chrześcijańskich, a także Duch Nieskończony i nieograniczony stwórca Wszechświata. Alfa i Omega. Zbliżone są do Niego postacie w innych religiach, w szczególności Aton (w kulcie szerzonym przez Amenhotepa IV), Manitou, czy Allach. So to postacie bądź monoteistyczne, bądź wyraźnie najwyższe - mające cechy stwórczej miłości, postacie niematerialne, wszechobejmujące i miłosierne. Przez centralny punkt religii - kojarzy się Go z głównymi bóstwami innych religii, politeistycznych, dualistycznych a nawet kultów i sekt całkowicie naturalistycznych. Istniały też próby łączenia Go z poszczególnymi postaciami mitologii perskich, greckich czy rzymskich. Ruchy nowożytne - takie jak masoneria czy New Age próbowały go opisywać i łączyć z archetypicznymi potrzebami, ideami bądź nawet cechami osobowości. W kontrze występują idee ateistyczne, kontestując Jego istnienie, fakt możliwości poznania Go, lub tworząc z obojętności wobec tej tematyki oś swojej ideologii.
Imiona używane w Biblii, innych pismach i w tradycji zawierają wiele znaczeń - takie jak El (Eloah, Elohim, El Szaddai), także All (w Islamie użyte w imieniu Allach) - Bóg (Bóg o wielorakich przymiotach), Ab (Ojciec), Amen (odp. Amon, El Melech Neeman), Adonai (odp. Aton), Jahwe (w formach także IHWH, Jehowa), Ave (określenie fenickie), Melech, Sebaoth, Kadosz itp. Większość z tych form była wykorzystywana przez liczne kultury przy tworzeniu imion, nazw, pojęć i odniesień - stąd leżą one u podstaw ich etymologii.
W kulturze polskiej pomimo zajmowania głównej pozycji przedstawiany figuratywnie rzadko (np. postać starca u szczytu ołtarza oo. Dominikanów w Krakowie). Przez swoją boskość tożsamy z {{|JezusJezusem}} i Duchem Świętym (choć mający inną Osobę w Trójcy Przenajświętszej). Pojawia się jednak w wielu odniesieniach nagrobnych (D.O.M.), powiedzeniach (AMDG), hasłach i dewizach (Bóg, Honor, Ojczyzna), przysłowiach (np. "Jak Kuba Bogu, tak Bóg Kubie"), formach grzecznościowych ("Szczęść Boże"), zawołaniach herbowych (Bóg nam radzi, Dei servus sim i in) a nawet nazewnictwie heraldycznym (Boże zdarz) czy imionach (Amadeusz, Bogumił i in). Reprezentowany częściej przez symbolikę Oka Opatrzności. W numerologii, kabale i symbolice biblijnej najczęściej dotyczą Go liczby 3, 10, 12 (oznaczające pełnię, boskość, najwyższą świętość). Np. powtórzenie trzykrotne przysięgi czy jakiegoś oświadczenia oznaczało jej pełne potwierdzenie, a nawet uznanie świętości - (np. w liturgii "święty, święty, święty" czy trzykrotne powtarzanie słowa Amen)
