W polu czerwonym bardzo długi srebrny krzyż łaciński w słup, po bokach srebrne klamry oblężnicze barkami do środka. Pierwsza wzmianka z 1408r.
Epigramat [za Duńczewskim] Quam bene Vester honor tractat fabrilia, quamq; Multum sit prudens, 'edocet istud opus. Nam cum fundavit Vestrum nomenq; Domumq; Ornavit titulis, Purpureisq; Togis. Anfas & gladium ferro dedit ille recufas, Defendat gladius, firmet ut ansa Domum.
Legenda herbowa: Król Bolesław Śmiały, mając przeciwnych sobie Jáćwingów, przez inkursyą w Polskę, wpadających, jednego czasu wiele łupów i ludzi zabrawszy, uchronili się w gęste i błotniste lasy, za którymi gdy Król z wojskiem gonił, zaciekł się po między nieprzebytą krzewinę i jeziora, tak, że nie wiedział, gdzie się miał obrócić. Na to szczęście cieśla, nazwany Cholewa, obrabiał na budynek drzewo w lesie, który przystąpiwszy do Króla, pokazał mu suchą, wygodną, i bliską nieprzyjaciela drogę, idący przed nim i prowadzący go, pobrawszy na ramię klamry. Gdy zaś podczas batalii, jeden z nieprzyjacielskich hersztów, śmiało i chyżo nacierał na Bolesława Śmiałego, rzucił Cholewa klamrę i podciął koniowi najeżnika nogę, tak; iż zwalił się z niego, do którego przyskoczywszy, drugą go pokonał klamrą, a dobywszy z pochew jego miecza, uciął mu głowę; za co ten herb od Króla otrzymał, i z połową owego lasu w darowiźnie, w którym drzewo na budynek ciosał.[Duńcz.]
Najstarszym znanym przedstawicielem miał być biskup krakowski Mateusz (lub Maciej), który postąpił na urząd w 1144 roku a zmarł w 1166.