Walery Wróblewski

(1836 - 1908) - ur. w Zołudku w pow. lidzkim, syn Antoniego i Róży z Jurowskich. Ukończył Instytut Leśny w Petersburgu, został dyrektorem szkoły leśnej w Sokółce. Od tej chwili związał się z lokalną konspiracją przedpowstańczą, był bliskim współpracownikiem Kalinowskiego i Szwarcego, współwydawcą „Mużyckiej Praudy". W powstaniu był szefem sztabu płk. Duchyńskiego, po którym przejął w sierpniu funkcje naczelnika wojennego woj. grodzieńskiego. Przeszedł następnie na Podlasie i Lubelszczyznę. Ostatnio był naczelnikiem wojennym woj. lubelskiego. Ranny w boju pod Rutką Korybutową schronił się w Galicji, skąd emigrował do Francji. Był wybitnym działaczem Zjednoczenia Emigracji Polskiej, generałem Komuny Paryskiej, członkiem I Międzynarodówki. Zmarł w sierpniu w Ouarville pod Paryżem, pochowany na Père Lachaise