Antoni Barancewicz

ur. r. 1837 w Kirkliszkach. Po ukończeniu gimn. w Wilnie, wstąpił do wojska mosk. W r. 1863 jako oficer w stopniu podpor. z Białegostoku wyszedł dnia 24. kwietnia do powstania w stopniu porucznika. Rozkazem Rządu narocl. z dnia 22. sierpnia 1863, mianowany kapitanem, a dnia 24. marca 1864, majorem piechoty. Po wyjściu do powst. był w oddz. Duchińskiego, po rozbiciu którego, na rozkaz Rządu naród, objął dowództwo oddziału operującego w Bialskiem na Litwie. Po ustąpieniu z Litwy do Kongresówki, był w litewskim oddziale pod dowódz. Juliana Ejtminowicza, operującego z oddziałem Walerj. Wróblewskiego. Walczył pod: Waliłami, Rudnikami, Cichanowcem, Zezulinem, Kossoszą. Kolanem. Starościnem, Ossową, Łupkami, Wojciechowem i Jedlanką. W dniu 1. lutego 1864 emigrował do Galicji a następnie udał się do Paryża. W latach 1867 i 1868 pracował w biurze kolejowem. W końcu roku 1868 z powodu choroby przebywał w Poznańskiem, a w marcu 1869, przybył do Galicji i pracował przez 6 miesięcy przy budowie kolei Tarnopoł-Podwołoczyska. Następnie w sierpniu t. r. wstąpił do służby krajowej, a od roku 1872 pełnił obowiązki jako inżynier okręgowy dróg krajowych w Stanisławowie.