Stanisław Turski

Wywodził się on ze znanej szlachty kresowej pochodzenia ormiańskiego. W 1863 roku, w randze pułkownika, brał udział w walkach powstańczych pod dowództwem generała Langiewicza.

Opis rozsypki jego oddziału i przedostania się jego żołnierzy do strefy austriackiej: "O świcie 19 marca Langiewicz opuścił obóz z niewielką konną eskortą, pozostawiając rozkaz dzienny, w którym zapewnił "walecznych i wiernych towarzyszy broni", że żegna się z nimi tylko na kilkanaście dni. Tegoż dnia po południu przeprawił się przez Wisłę na stronę austriacką i został przez Austriaków aresztowany. Mówiono wtedy powszechnie, że to mirosławczycy wskazali go austriackiej straży granicznej. Po wyjeździe Langiewicza oddział rozprzęgł się całkowicie. W ciągu paru następnych dni oficerowie na wprzódki z żołnierzami, bezładnie przedostawali się na stronę galicyjską." [Kieniewicz S. "Powstanie Styczniowe", PWN, Warszawa 1983, str. 436]

Nie wiemy, czy pułkownik Turski przekroczył Wisłę z grupą eskortującą generała (choć wiele na to wskazuje), czy też później. Faktem natomiast jest, że obaj byli aresztowani przez Austriaków i przez pewien okres internowani. Po zwolnieniu wielu powstańców musiało opuścić tereny Galicji. Powrót na ziemie pod zaborem rosyjskim groził zsyłką na Sybir, pułkownik Turski wybrał więc Zurych w Szwajcarii, gdzie zamieszkał i założył rodzinę. Tam zawarł związek małżeński z Polką, Teklą Ginawską. Z małżeństwa tego urodziło się pięcioro dzieci: trzy córki (Stanisława, Wanda, Maria) i dwóch synów (Tadeusz oraz Karol).