Antoni Jeleński

Człowiek już niemłody, przybył z żoną, pozostawiając w kraju dorosłych synów. Był to przed powstaniem magnat na Litwie. Należał razem z Aleksandrem Oskierką i Jakóbem Gieysztorem do wydziału krajowego litewskiego. Mimo ogromne zalety, miał nieszczęście wykazać pewną słabość charakteru czy też nieumiejętność w zeznaniach przed komisją śledczą, co mu wielu miało za złe, jakkolwiek ci, którym przez to zaszkodził, nie zachowali urazy, wybaczając te mimowolne usterki. Jeleńscy posiadali w Usolu dom własny i prowadzili gospodarkę rolną. Sama pani odznaczała się wielką dobrocią, uczynnością i gotowością niesienia pomocy cierpiącym i chorym koleżankom wygnania, a nawet miejscowym stałym i dawnym mieszkańcom Usola. Przeniesieni stopniowo do Tobolska, potem do Ekaterynosławia, wkońcu wrócili do kraju. O dalszych ich losach nie doszły mię już potem wieści z Litwy.