Jan Hryniewiecki

z Grodzieńskiego, technolog i ziemianin. Po ukończeniu nauk zarządzał dłuższy czas dobrami i fabrykami jednego z zamożniejszych właścicieli ziemskich w gub. riazańskiej. Za zebrane najuczciwiej na tem stanowisku oszczędności nabył dobra na Litwie, gdzie osiadłszy ożenił się i rozpoczął pracę na własnem gospodarstwie prawie w przeddzień wybuchu 1863 r. Za udział czynny w organizacji i powstaniu skonfiskowano niedawno nabyty przez Hryniewieckiego majątek i skazano go do ciężkich robót. W Usolu był on istotnym zarządzającym warzelniami soli, wykrył nowe słone źródła, zbudował dwie nowe warzelnie, zmienił system warzenia soli, zastępując w opale „jołtysze" drzewem rąbanem. Skutkiem tak rozumnej i energicznej administracji osiągnął znaczne zwiększenie dochodów. Te wszystkie zyski zgarniał urzędowy komendant i zarządzający warzelniami Turów, płacąc Hryniewieckiemu 30 rs. miesięcznie pensji i naturalnie nie szczędząc mu nic nie kosztujących pochlebstw i uprzejmości. Gdy przeniósł się do Astrachania, przybyła do Hryniewieckiego żona jego z siostrą. Właściciel dóbr gub. riazańskiej, w majątkach którego pracował dawniej, dawał mu ciągle dowody swojej o nim pamięci i prawdziwej życzliwości i przyczynił się niemało do prędszego powrotu tej rodziny do kraju. Dalsze losy tego kolegi wygnania nie są mi znane.