Florian Ziemiałkowski

urodzony 27 grudnia 1817 r. w Berezowicy w obwodzie tarnopolskim. Gimnazjum kończył w Tarnopolu, a uniwersytet we Lwowie. W latach 1834 i 1836 należał razem ze Smolką i z in. do tak zwanego wojskowego spisku, który miał przygotować powstanie. Uwięziony, przesiedział 3 i pół roku w więzieniu, poczym został skazany na śmierć za zdradę stanu. Ułaskawiony nie przestał brać czynnego udziału w życiu politycznym , a w r. 1848 Lwów wybrał go do Reichstagu w Kromieryżu. Po rozwiązaniu Reichstagu został pod eskortą wywieziony do Meranu, gdzie był internowany przez 10 miesięcy. W r. 1861 wszedł do Sejmu i do Wydziału Krajowego. W r. 1863 uwięziono go znowu pod zarzutem udziału w powstaniu, a sąd wojenny skazał go na 3 lata twierdzy. Wyszedłszy z więzienia został wybrany do Sejmu, a Sejm wydelegował go do parlamentu. W r. 1867 był drugim wiceprezydentem izby deputowanych, w r. 1871 burmistrzem miasta Lwowa, a w r. 1875 ministrem dla Galicji. Był to gorący patriota, wytrawny polityk, zacny, szlachetny i rozumny obywatel. Zmarł w Wiedniu 27 marca 1900 r.