Albin Dunajewski

ksiądz, biskup krakowski i kardynał. Będąc członkiem Nowego Rządu Narodowego od 17 października 1863 r. zarządzał departamentem spraw zagranicznych.
Urodzony 1 marca 1817 r. w Stanisławowie, nauki pobierał w Nowym Sączu, a na wydział praw uczęszczał we Lwowie. Niepospolite przymioty serca i umysłu przy gorącej miłości ojczyzny postawiły go wkrótce na czele związku patriotycznego, co zaprowadziło go do więzienia, w którym przebywał 8 lat, z czego 4 we Lwowie, a 4 okuty w kajdanach w Szpilbergu. Po wyjściu z więzienia różne przechodził koleje. Był w Trybunale Krakowskim, dyrektorem drukarni ‘‘Czasu’‘, sekretarzem hr. Adama Potockiego, w końcu wstąpił do seminarium duchownego w Krakowie. W 1861 r. arcybiskup Feliński powołał go do Warszawy i zamianował rektorem seminarium, lecz w chwili, gdy go miano aresztować uciekł z Warszawy i został wikariuszem w Rudawie. Potem był administratorem w kościele na Piasku w Krakowie, gdy jako kapelan u Wizytek pozostawał i mieszkał w ukryciu, niespodziewanie 21 kwietnia 1879 r. powołanym został do zajęcia katedry biskupiej w Krakowie. Zmarł 18 czerwca 1894 r. pochowany w katedrze krakowskiej w grobowcu pod kaplicą św. Stanisława.