Władysław Kononowicz

podpułkownik wojsk powstańczych i dowódca oddziału w ziemi czerskiej. Stoczył kilka utarczek z Moskalami, z których chlubniejszą była z 17 kwietnia pod wsią Grzybową Górą, gdzie zabrał kilkadziesiąt sztuk broni i 2 jaszczyki z amunicją. Następnie pod Wąchockiem urządza zasadzkę na Moskali wracających z Kielc. Rozbija ich i zabiera 180 karabinów. Wymykając się spod władzy Czachowskiego osłabiał powstanie w Sandomierskiem i sam przyspieszył swą klęskę. Pobił on Rosjan pod Magnuszewem 4 maja i pod Chojnowem 19 maja. Zmuszony rozpuścić swój oddział wobec przeważających sił moskiewskich sam został ujęty w domu jednego z właścicieli ziemskich i 4 czerwca 1863 r. rozstrzelany został w Warce. Cofa się za rzekę Pilicę i w lasach rozniszewskich. Zakopawszy broń rozkazuje wkrótce punkt zborny, sam zaś z adiutantami swymi Laskowskim i Łabęckim udał się ku Jedlnie i w Grabowej Woli czy też we wsi Zawadach schwytany został i odwieziony do Warki, gdzie razem z Sadowskim i Łabęckim 4 czerwca 1863 r. w dzień Bożego Ciała został rozstrzelany. Był oficerem wojsk rosyjskich.