Benvenuto Mańkowski

Mańko, kapelan obozowy oddziału Cieszkowskiego. W bitwie pod Zawierciem 22 marca 1863 r. poległ od kuli nieprzyjacielskiej. Ksiądz z zakonu Bernardynów. Urodził się w chacie wieśniaczej w Białkowej pod Kołem w powiecie konińskim. Po ukończeniu szkół i odbyciu nowicjatu u oo. Bernardynów wkrótce zasłynął w Kaliszu jako kaznodzieja. W 1851 r. wtrącony do więzienia za patriotyczne i podburzające kazanie został. Więziony przez 2 lata, potem wywieziony do guberni wołogodzkiej na lat 3. W 1856 r. wrócił z wygnania i osiadł w Przyrowie sprawując obowiązki kapłańskie z nieustającą gorliwością. Od 1861 r. brał czynny udział w manifestacjach narodowych, a w 1863 r. na wiadomość o zbliżającym się do Przyrowa oddziale Cieszkowskiego porzuca klasztorną ciszę i spieszy do oddziału jako kapelan. W pierwszej potyczce pod Łazami w powiecie olkuskim w ręku wiodąc powstańcze szeregi stanął na przedzie i w tejże chwili ugodzony kulą moskiewską padł na polu chwały. Moskale dobili go bagnetami i obdarli. Zwłoki jego uroczyście zostały pochowane w Przyrowie.