Józef Hauke

Bosak, Józef Hauke, generał, naczelnik sił zbrojnych narodowych województw: krakowskiego, sandomierskiego i kaliskiego. Po bitwie pod Oksą 20 października 1863 r. odjechał do Krakowa i z nowym oddziałem składającym się z 400 piechoty i 100 jazdy wkroczył do Kongresówki i udał się ku górom Świętokrzyskim . Oddział rozproszony po bitwie pod Jeziorkiem 29 października 1863 r. połączył się następnie z Chmielińskim. Zdobyli Opatów 25 listopada, lecz 27 listopada otoczyli ich Moskale. Bosak zajął wieś Ociesęki i przez 6 godzin wytrzymywał atak Rosjan, poczym cofnął się w porządku do lasów świętokrzyskich. 22 kwietnia 1864 r. pobił Assiejewa pod Daniszowem, niedaleko od Solca nad Wisłą. Po powstaniu znajdował się w niedostatku i gdy wybuchła wojna francusko-pruska na pierwszą odezwę Garibaldiego zgłosił się pod jego chorągiew i otrzymał naczelne dowództwo korpusu. Na nieszczęście w jednym rekonesansie pod Dijonem, w kilkadziesiąt tylko koni natknął się na silny oddział Prusaków, przed którymi cofnąć się nie chciał i zginął jak bohater, lecz bez korzyści dla sprawy naszej. Bosak był synem Józefa Hauke, brata Maurycego. Urodził się w Warszawie w 1834 r., wychował w Petersburgu w aleksandrowskim kadeckim korpusie. Był następnie w korpusie paziów, a w 1851 r. wstąpił do huzarów leibgwardii. W 1858 r. udał się na Kaukaz, gdzie dosłużył się stopnia pułkownika. Przewidując powstanie w Polsce w końcu 1862 r. przybył do Petersburga i podał się do dymisji.