Mieczysław Szameit

Wieku lat 32, syn oficera strzelców konnych byłego wojska polskiego w roku 1831, osiadłego następnie w Galicji. Gdy wybuchło powstanie węgierskie 16 letni pośpieszył w jego szeregi. Wzięty do niewoli, skazany został do kompani karnej w Komornie, potem do pułku ułanów przeniesiony, dosłużył się rangi oficera. Wziąwszy dymisję, osiedlił się na wsi. Gdy wybuchło powstanie stał się jednym z najczynniejszych organizatorów. Mianowany kapitanem, zorganizował drugi z rzędu oddział Kality i Boremiszy pod naczelnym dowództwem Tetery i wyruszył z nim 14 sierpnia 1863 r. i po niepomyślnej utarczce pod Węzowem i Chlewcami musiał się cofnąć ku granicy galicyjskiej. Następnie mianowany majorem, zorganizował oddział kawalerii i z takowym wkroczył w Sandomierskie, gdzie połączywszy się z oddziałkiem piechota, a potem z Bosakiem, dostał się do Jeziorek, gdzie obskoczony przez Moskali przyjmuje bój i w odważnej szarży na czele szwadronu ginie.