Leon Czechowski

urodzony w 1797 r. w Myślatyczach w Przemyskiem. Ukończywszy szkoły we Lwowie w 1818 r. udał się do Warszawy i został przyjęty na podchorążego do pułku grenadierów gwardii. Będąc bardzo czynnym 29 listopada 1830 r. chciał pochwycić Nowosilcowa i Rożnieckiego, ale pierwszy umknął, a drugi, będąc wtedy w teatrze, siadł w dorożkę i udał się do Wielkiego Księcia Konstantego. Do samego końca powstania walczył i dopiero po wzięciu Warszawy przeszedł do Prus, a wziąwszy dymisję w randze majora osiedlił się w Galicji. Odbył kampanię węgierską pod dowództwem Bema. W 1863 r. na wezwanie komitetu lwowskiego przybył do Lwowa, gdzie mu powierzono oddział galicyjskiej młodzieży bez dostatecznej amunicji, z którą poszedł w lubelskie w marcu bijąc się z Moskalami dopóki starczyło amunicji, lecz będąc party przez nieprzyjaciela aż do granicy. Wkroczył do Galicji 25 marca niedaleko Hawłowic. W marcu 1864 r. uwięziony w Jarosławiu, potem odesłany do Przemyśla, tam się osiedlił.