Jasiński

dowodząc małym oddziałkiem w województwie połockim połączył się z Dembowskim i Lutyńskim. Mieli razem około 2700 ludzi i parę pomyślnych utarczek stoczyli. Następnie Jasiński z Dąbkowskim, Trąbczyńskim i Nowickim obwarowali się na płaskiej górze nad rzeką Orzyc i ostatnich dni czerwca 27-29 wytrzymali napad znacznych sił rosyjskich. Potem Jasiński z Dąbkowskim ruszyli do powstania łomżyńskiego, gdzie Jasiński 8 lipca pod Zambrowem stoczył zwycięską bitwę z majorem Kołokołowym, a następnie połączył się z Wawrem, a stoczywszy bitwy 4 go pod Wrześniewem, 12 go pod Magnuszewem, a 17 go pod Dynakiem trzymali się dość długo między Narwią a Bugiem. Zdaje się, że to Antoni, pseudonim Chwetko, z kowieńskiego, który zginął jako kapitan dowodzący małym oddziałkiem pod Powiatówką 27 listopada 1863 r. albo Aleksander, który walczył jako rotmistrz i dostał się za granicę, umarł w Paryżu 3 grudnia 1866 r.