Kazimierz Mielęcki

dowodził oddziałem na Kujawach 20 marca 1863 r. w bitwie pod Mszową został śmiertelnie ranny i udał się w Poznańskie w celu leczenia się, gdzie wskutek tej rany umarł w Mamliczu 10 lipca 1863 r. w 32 roku życia, zostawiając rodziców, żonę i troje dziatek. Był on jednym z najenergiczniejszych dowódców w Kaliskiem, ciągle ucierał się w przeważnymi siłami moskiewskimi, a zwycięstwa pod Izbicą, Mieczownicą, Łądkiem, Kazimierzem, Śleszynem dały miarę jego wolności i osobistej odwagi. Bystry, czujny i nigdy niezmordowany, kochający ojczyznę miał szczególniejszy dar wywoływania sił i skupienia ich koło siebie. Łagodny, ale przy tym stanowczy, w boju był jak lew dla wroga. Syn obywatela ziemskiego ze wsi Smulska w Poznańskiem, po ukończeniu szkół poznańskich służył obowiązkowe lata w wojsku pruskim. Zwłoki jego przewiezione do Łabiszyna tam pochowane zostały.