Bronisław Rudzki

Wężyk, dowodził oddziałem w Kaliskiem. Wieku lat 26, syn Leonarda i Franciszki z Nowodworskich. Rodem z Warszawy. Po ukończeniu szkół w instytucie szlacheckim wstąpił na urzędowanie przy byłym dyrektorze sprawiedliwości hr. Fryderyku Skarbku. Porzuciwszy zawód biurowy wstąpił do pułku huzarów elizabetgradzkich wielkiej księżnej Olgi Mikołajewny. W 1860 r. podał się do dymisji,którą otrzymał w randze sztabskapitana. Komitet Centralny mianował go naczelnikiem organizacji w województwie kaliskim. Zajmując się obowiązkami swego urzędu zjechał w marcu do wsi Gruszczyc pod Blaszkami w celu naradzenia się z obywatelami należącymi do organizacji. Naprowadzeni Moskale 6 marca toczyli dwór i aresztowali wszystkich. Rudzki chciał się bronić do upadłego, lecz gospodyni domu prosiła go, aby nie narażał całego domu na oczywistą zgubę. Wtedy nie widząc sposobu dla siebie, wystrzałem w rewolweru życie sobie odebrał.