Gustaw Wasilewski

Był wybranym do komitetu pierwszego centralno-narodowego, a następnie komisarzem wojewódzkim. Poległ w utarczce pod Józefowem 2 kwietnia 1863 r. Wieku lat 25. Po ukończeniu szkół w Królestwie Polskim udał się do Kijowa na uniwersytet, gdzie stał się jednym z czynnych agitatorów. Śledzony przez władze rosyjskie udał się do Włoch, gdzie się zapisał do szkoły wojskowej polskiej w Genui, a następnie wyjechał do Paryża, skąd powołany został do Warszawy. Otrzymał polecenie organizowania województwa kaliskiego. Zasiadał i w Komitecie Centralnym. Po rozbiciu Frankowskiego pośpieszył w marcu do Lwowa, gdzie przebywał generał Wysocki, mający główne dowództwo nad oddziałami w Lubelskiem. Aresztowany w chwili wyjazdu zdołał ujść z więzienia. Gdy świeżo sformowany oddział oddany został pod komendę generała Jeziorańskiego, Wasilewski przybył w celu porozumienia się z nowym naczelnikiem właśnie w chwili walki pod Józefowem. W krwawej tej potyczce, schwyciwszy za karabin i zagrzewając drugich do ataku, śmiertelnie ugodzony kulą padł na miejscu, a nadbiegłe żołdactwo, żyjącego jeszcze najchaniebniej zamordowało.