Edward Pożerski

Zajechałem do mego brata ciotecznego Edwarda Pożerskiego na rue Lamande, pamiętałem go jeszcze z Zułowa, jako 4-letni malec przed powstaniem. Wówczas Pożerski gotował się do partii pod dowództwem Wisłoucha. Po nieudanym powstaniu, dzięki swej przyszłej żonie, córce wysokiego oficera rosyjskiego, pannie Bielajew, zdołał wczas uniknąć szubienicy i umknął do Paryża, dokąd wkrótce potem wyjechała za nim i jego narzeczona, odtąd nieodłączna towarzyszka na ciężkiej emigracji, gdzie walczyli oboje z najtrudniejszymi warunkami.