Jan Czarnecki

Herbu Prus. Ur. we wrześniu 1834. na Wołyniu, nauki pobierał we Lwowie a po ukończeniu gimnazyum wstąpił na uniwersytet w temże mieście i niebawem w szeregi wojskowe do 55. pp Odbywał służbę wojskową w kilku miastach jak w Peszcie, Grazu, Monzy. Mianowany oficerem w r. 1859. przebywał we Wiedniu, a gdy w jesieni tegoż roku pułk roz dzielono na kilka części celem wcielenia ich do innych pułków, przeniesiony został do Chebu do pułku 73. Na wieść o wybuchu powstania opuścił wojsko i wyruszył do Lwowa, gdzie pracował najpierw w organizowaniu oddziału pułk. Czechowskiego, a w końcu stycznia 1863. udał się w lasy dzikowskie przez Ostrów i Wysocko. Otrzymawszy od pułk. Czechowskiego dowództwo nad kompanią walczył pod Biłgorajem i pod Janowem, poczem powtórnie wyruszył na pole walki pod Zapałowiczem. Żywy brał następnie udział w organizowaniu ochotników na Podolu, a zwłaszcza w Borszczowskiem. Mianowany kapitanem i instruktorem pracował w powiecie borszczowskim i husiatyńskim, instruował szeregi oddziału, który jednak na pole nie wyszedł. Czarnecki porzucił tę służbę, lecz niebawem znów wyprawił się na pole walki i wziął udział w wyprawie na Poryck. Po rozbiciu oddziału powrócił do kraju; na granicy aresztowany przez patrol, zdołał zemknąć, chociaż później nie uszedł kary. Od r. 1871. pracuje w Krak. Tow. ubezp. i przebywa w Skalacie.