Franciszek Dalewski

Syn Dominika i Dominiki z Narkiewiczów, starszy brat wymienionego w pamiętnikach Aleksandra (ob.), Konstantego (ob.) i Tytusa (ob.) Dalewskich, oraz szwagier (przez siostrę Apolonię) Zygmunta Sierakowskiego, urodzony w r. 1825; za udział w sprzysiężeniach młodzieży litewskiej (r. 1848) został uwięziony, skazany na śmierć, lecz później, dzięki staraniom rodziny, wraz z bratem Aleksandrem osądzony na lat 15 robót ciężkich, na Syberji (które odbywał w Akatui. Po powrocie, na mocy manifestu, do kraju (r. 1860), był jednym z członków Komitetu „białych" i otwarcie walczył z kierunkiem, dążącym do rychłego wybuchu, gdy ten wszakże nastąpił, dał się porwać ogólnemu prądowi i został członkiem „Wydziału zarządzającego prowincjami Litwy". Jako taki został aresztowany 10/7 1853 r. n. st. i skazany ponownie na lat 20 do katorgi, którą odbywał w Siewakowie. Następnie, na mocy manifestu, uwolniony z katorgi był na Syberji na osiedleniu (w Irkucku), w r. 1875 otrzymał urlop na trzymiesięczny pobyt z rodziną w Warszawie, wrócił wreszcie do kraju na mocy ogólnej amnestii z r. 1883. Zmarł w Warszawie w r. 1904