Wacław Przybylski

ur. w Wilnie 1828 r. Po ukończeniu instytutu szlacheckiego w Wilnie i uniwersytetu w Petersburgu, był nauczycielem w szkołach wileńskich, pisując jednocześnie do pism warszawskich i biorąc udział w redakcji „Kurjera Wileńskiego". Lecz, gdy zerwanie następnie (po r. 1858) dosyć raptowne, z ludźmi, w Wilnie naówczas wpływowemi wydało się podejrzanem — wysłany został na stanowisko nauczyciela do Wołogdy. W r. 1863 uzyskał zwolnienie z zajmowanego stanowiska i przybył do Wilna. Wkrótce jednak wydalony z granic gienerał-gubernatorstwa wileńskiego, podążył do Warszawy, gdzie był sekretarzem Litwy, naczelnikiem miasta i rozwinął niezwykłą energję i spryt w organizowaniu tajnych drukarni i wydawania dzienników, które miały być organami Rządu Narodowego. Był w ten sposób niejako naczelnikiem powstańczego biura prasowego. Poszukiwany przez policję, zdołał jednak ujść jej rąk i przedostał się do Galicji, a stamtąd do Paryża, gdzie przybył z jakimś tytułem komisarza nadzwyczajnego. Niedługo jednak tu bawił, dzięki niespokojnemu temperamentowi, nie mogąc znaleźć zatrudnienia stałego — udał się do Konstantynopola i był poddyrektorem biura informacyjnego, które założył tam właśnie wielki wezyr, sprzyjający Polakom Ali-Pasza. Po jego śmierci schorowany przewieziony został do Bukaresztu i tu' życie zakończył.