Bolesław Świętorzecki

syn Czesława i Anny ze Świętorzeckich, ur. w r. 1831 w maj. Bohuszewicze, w pow. ihumeńskim, gub. mińskiej. Po ukończeniu wykształcenia w instytucie szlacheckim w Wilnie, studia kameralne odbywał w Petersburgu. Przed powstaniem oraz w samem powstaniu odegrywał nader wybitną rolę w organizacji i utworzył par-tję, liczniejszą i żywotniejszą od innych, a znaną na Litwie pod nazwą „partji Swiętorzeckiego", aczkolwiek znajdowała się ona pod dowództwem Laskowskiego. Na głowę Bolesława Świętorzeckiego naznaczona była nagroda (podobno 10,000 rs.), ale on zdołał ujść do Francji, gdzie wstąpił do szkoły wojskowej w Saint-Cyr i brał udział w wojnie francusko-prus-kiej w r. 1870. Następnie, po Komunie, został Komendantem w Algierze. Do Europy powrócił na wezwanie matki swej, która, po powrocie z wygnania, bawiła we Włoszech. Bolesław znalazł się wówczas (przed 20 z górą laty) w Wenecji i tu odebrał sobie życie, jak się zdaje, na tle nieporozumień rodzinnych. Wiele szczegółów o Boi. Świętorzeckim znaleźć można we wspomnieniach Apol. Świętorzeckiego („Ze wspomnień wygnańca"), wydanych przez p. Zofję Kowalewską.