Franciszek Kopernicki

(1825— 1892) odznaczył się w powstaniu 1863 r. jako naczelnik powiatu piotrkowskiego, sieradzkiego, wieluńskiego, w końcu woj.kaliskiego. Był rodzonym bratem dra Izydora Kopernickiego. Mieszkał także w Księstwach Naddunajskich, we wsi Svaristi pod Botuszanami.

Agaton Giller wezwał przy końcu 1862 r. szwagra swego Fr Kopernickiego do wzięcia dymisji z wojska rosyjskiego i przybycia do Kongresówki. Fr. Kopernicki kwaterował wówczas w Kiszyniewie, podał się do dymisji, otrzymał takową i wraz z żoną udał się w Kaliskie, gdzie matka jego żony ma posiadłość ziemską. Tam doczekał się powstania, został nominowany przez Rząd Narodowy pułkownikiem i pod Taczanowskim, który sam osobiście dowodził kawalerią, objął dowództwo całej powstańczej piechoty w Kaliskiem. Następnie zaś po ustąpieniu Taczanowskiego sam dowodził naczelnie w Kaliskiem. Politycznego wykształcenia posiada niewiele, jest po prostu żołnierzem, lecz w fachu swoim zdolny. Obecnie nie przestaje pracować nad teoretycznym wykształceniem swoim wojskowym, czyta wiele i jest pełen energii i nadziei. Stosunek ze szwagrem Gillerem utrzymuje go ciągle w związku z emigracją paryską i Giller przesyła mu wszystkie gazety i książki, jakie emigracja wydaje. Zadzierżawił małą, kilkadziesięciomorgową posiadłość na Multanach we wsi Svaristi i utrzymuje się z gospodarstwa rolnego. Wraz z żoną pracują oni teraz ręcznie przy gospodarce i na polu. Mają dwoje dzieci, chłopca 10-letniego i rok dopiero mającą dziewczynkę.Po upadku powstania przebywali oboje, lecz krótki czas w Szwajcarii, a następnie przybyli na Multany