Henryk Wiercieński

1843-1902, syn Stanisława, uczył się w Lublinie, następnie przez rok studiował prawo w Kijowie i następnie w Warszawie. W czasie powstania styczniowego walczył na Kielecczyźnie pod Małogoszczą, gdzie po klęsce oddziału Langiewicza dostał się niewoli. Zesłany do Borusińska, do kopalni złota, gdzie robił plany i pomiary działek. Do kraju wrócił w 1869, gdzie objął rodzinny folwark w Niezabitowie. Żona: Felicja Braun, syn: Henryk Krystyn. Pochowany: Nałęczów