Stanisław Kietliński

(ok. 1836-1887?)
Pochodził z gub. radomskiej, ukończył prawo na Uniwersytecie w Charkowie. Pracował w Warszawie jako aplikant sądu poprawczego. W powstaniu był „pomocnikiem naczelnika wydziału" policji powstańczej (wg Audyt. Polowego). Został skazany na 10 lat ciężkich robót w twierdzach, pozbawienie wszystkich praw stanu i konfiskatę majątku. Większą część drogi na Syberię odbywał m.in. razem z B. Dybowskim. Cieszył się zaufaniem kolegów, był przewodniczącym sądu koleżeńskiego, potem starostą partii. „Ideał uczynności i dobroci, słabego zdrowia, poświęcał swój czas i wiedzę prawniczą innym" (B. Dybowski). Katorgę odbywał w Siwakowej, potem w Darasuniu. Nauczył się stolarstwa i ciesielstwa, wykorzystał te nowe umiejętności przy budowie domu w Darasuniu i wyposażeniu go w meble (mieszkał w nim razem z B. Dybowskim i M. Dubieckim). Na osiedleniu przeniósł się do Irkucka, skąd pozwolenie na wyjazd i przeniesienie się do gub. nowogrodzkiej otrzymał w 1874 r. Następnie zamieszkał w Warszawie, gdzie pracował jako radca prawny w Banku Polskim. Zmarł w Warszawie, został pochowany na Powązkach. Portret mężczyzny z brodą, popiersie.