Kazimierz Arcimowicz

vel Jan Kwiatkowski
(1842-po 1882)
Pochodził z gub. witebskiej. Był junkrem w armii ros. (b. porucznik saperów na Kaukazie?), wyrzucony z wojska pracował jako pomocnik mierniczego w majątku Wielhorskiego. Walczył w powstaniu, dostał się do niewoli, skazany został na 8 lat katorgi. Podczas drogi na zesłanie próbował ucieczki. Nawiązał kontakt z ludźmi ze spisku krasnojarsko-kańskiego. Złapany, w 1866 r. znalazł się w Irkucku. Zamienił się z chłopem Janem Kwiatkowskim dokumentami i wśród nieuprzywilejowanych podążył na trakt bajkalski do budowy drogi. Cały czas prowadził agitację na rzecz walki i ucieczki do Chin. Był jednym z głównych przywódców powstania bajkalskiego. 24.VI. 1866 r. rozbrojono straże i połączono się z grupą Szaramonowicza - stanął na czele kosynierów Legionu Wolnych Polaków. Po klęsce nad rzeką Bystrą, uciekł do tajgi. Złapany po 24 dniach, skazany został na karę śmierci zamienioną na bezterminowe ciężkie roboty. Katorgę odbywał w kopalniach nerczyńskich do 1876 r., na osiedleniu w okr. nerczyńskim gm. Uspienskiej przebywał jeszcze w 1882 r. Dalsze jego losy są nieznane.