Jan Muklanowicz

(1830/4-1888?)
Z pochodzenia Tatar, był synem fabrykanta powozów, prowizor farmacji, dzierżawił w Warszawie aptekę (Marszałkowska róg Świętokrzyskiej). Związany z org. powstańczą, aresztowany został oskarżony o przesyłanie korespondencji (apteka była punktem kontaktowym) i sądzony razem z członkami RN. Został skazany na 6 lat ciężkich robót w zakładach. W drodze na zesłanie jechał w jednej grupie z B. Dybowskim i M. Dubieckim (kupili wspólnie tarantas). Zajmował się gotowaniem - serwował pożywne jedzenie: befsztyki, zupy jarzynowe, bigosy, kotlety tatarskie, gulasze węgierskie itd., dzięki temu ich zdrowie znacznie się poprawiło. Na zesłaniu przebywał w Usolu, na osiedleniu mieszkał w Irkucku, gdzie był wspólnikiem fabryki wód mineralnych. W 1869 r. miał zgodę na zamieszkanie w gub. wiackiej, ale nie wiadomo, czy z tej możliwości skorzystał. Powrócił do Warszawy ok. 1874 r., ożenił się z czekającą na niego narzeczoną p. Próchnik. Zarządzał apteką Kucharzewskiego (?). Zmarł w Warszawie pozostawiając żonę (prowadziła magazyn mód i pracownię krawiecką), córkę i syna.