Franciszek Gorczyca

Był najbardziej szanowanym przez strzelnian lekarzem okresu powstania styczniowego. Leczył powstańców styczniowych w lazarecie utworzonym przez Emilię Sczaniecką.

Karol Ferdynand Gorczyca urodził się około 1816 r. w Ełku na Mazurach, w Prusach Wschodnich, w rodzinie protestanckiej wyższego nauczyciela Gimnazjum Ewangelickiego w Ełku prof. Gortzitzy. Był absolwentem gimnazjum w Ełku, a po jego ukończeniu zgodnie z wolą rodziców rozpoczął studia na Uniwersytecie Albertyna w Królewcu. Jednym z ważniejszych celów uczelni było kształcenie duchownych protestanckich. Tam też studiował teologię ewangelicką. Gdy stwierdził, że jednak teologia to nie to o czym marzy, przerwał studia i podjął naukę na Uniwersytecie Medycznym w Greifswaldzie (Gryfii), którą ukończył w 1842 r.
Po odbyciu stażu w 1843 r. zamieszkał w Strzelnie. Był najbardziej szanowanym przez strzelnian lekarzem okresu powstania styczniowego. W 1848 r., po objęciu praktyki lekarskiej w Strzelnie poślubił w miejscowym kościele ewangelickim 30-letnią wdowę Johannę Nehring. 23 marca 1848 r. wszedł w skład miejscowego Komitetu Narodowego Polskiego. Również, gdy wybuchło powstanie styczniowe, będąc lekarzem w Strzelnie, przystąpił do leczenia rannych powstańców w powstałym tutaj z inicjatywy Emilii Sczanieckiej lazarecie powstańczym.
W 1865 r. współtworzył Towarzystwo Pożyczkowe (późniejszy Bank Ludowy) w Strzelnie, stając na jego czele. W 1878 r. jako jeden z piątki Polaków znalazł się w składzie rady miejskiej. W latach 1880-1891 pełnił funkcję radcy sanitarnego. Wśród strzelnian miał wielu przyjaciół, w tym wśród strzeleńskiego duchowieństwa katolickiego. Nie szczędził pieniędzy wspierając finansowo działalność charytatywną Kościoła. Z jego środków finansowych można było przeprowadzić wówczas m.in. remont drewnianego kościoła św. Barbary w Rechcie.
Jego marzeniem było, by po śmierci spoczywać we wspólnym grobie ze swoimi przyjaciółmi, a w związku z tym, że od dawna czuł się katolikiem, tuż przed śmiercią przyjął wobec księdza katolickiego wyznanie rzymskokatolickie.
Zmarł 20 kwietnia 1892 r. Eksportacja ciała odbyła się do kościoła św. Trójcy. Zmarłego pożegnał ks. Antoni Kantecki, zaś w ostatniej drodze towarzyszyło mu 8 księży i tłumy strzelnian. Pochowany jest na starej strzeleńskiej nekropolii.