Roman Rogiński

(1840-1915)
został skazany na wieloletnie ciężkie roboty i zesłany na katorgę do Usola. Tu wielkiego bohatera nazywano generałem (nie wiedziano, że ocalił głowę składając obszerne zeznania). Ożenił się z pasierbicą Adolfa Lippomana panną Neyman. Zajmowali się zarówno w Usolu, jak i później na osiedleniu (od 1868 r.), hodowlą trzody chlewnej i wyrobem wędlin. Rogiński zarządzał też przez kilka lat składami spirytusu w miejscowościach wzdłuż rzeki Leny. Mieszkał w Witimie, Wierchnieudyńsku i w Irkucku. Około 1900 r. powrócił do kraju.