Lucjan Morykoni

Hrabia, herbu Morykoni. Ur. 30.10.1818, zm. 14.2.1893 Warszawa. Syn Hieronima i Gertrudy Sak
Pochodził z rodziny włoskiej, jego daleki przodek w prostej linii był kuzynem św. Franciszka. Rodzina skoligacona była z możnymi rodami litewskimi. Dziedzic majątków Świadoście i Sól w pow. wiłkomirskim.
Trzykrotnie żonaty: Maria Łopacińska, Ludwika Ledóchowska, Elżbieta Monday.
Miał 8 dzieci: Stefanię, Annę, Franciszka, Teresę, Ludwikę, Tadeusza, Jadwigę i Jana.

Kształcił się w szkole Bernardynów w Traszykunach i następnie, pod kierunkiem nauczyciela domowego ks. Dębińskiego. Bardzo silnie poświęcał się zgłębianiu mineralogii. Dobrotliwy - co powodowało że był też łatwowierny, niezdecydowany.
W 1863 wszedł do wieleńskich władz powstańczych pełniąc rolę kasjera w czym pomagała mu trzecia żona przenosząc pieniądze i dokumenty za klauzulę u sióstr Wizytek. Został zaaresztowany. Siedząc w celach pomisjonarskich i pofranciszkańskich po kilka miesięcy a w końcu cały rok w więzieniu w Kownie.
Majątek sprzedał już w 1855. Po powstaniu zamieszkał w Warszawie, a zubożywszy zajął się udzielaniem lekcji. Znosił swój los pogodnie z filozoficznym usposobieniem. Pochowany jest w Wilnie na Rossie.
Jego córka Ludwika prowadziła w Warszawie przytułek dla dziewcząt upadłych, które uczyła zawodu szycia i in. Założyła potem zakon istniejący do dzisiaj jako ss. Pasterzanki. Zakon ten wyciągnął z dna moralnego ponad pół tysiąca dziewcząt.