Celina Dominikowska

Celina Treter, ur. 1830, córka Aleksandra Stanisława i Konstancji Łodyńskiej. Używała pseudonimu "Celina z Orelca". Matka, a później rodzice posiadali majątek Dźwiniacz Górny. Dzieciństwo i młodość spędziła przede wszystkim w miejscowości Łonie koło Przemyślan oraz we Lwowie, do którego wyjechała w 1843 celem nauki. Uczęszczała na lekcje śpiewu, gry na fortepianie, tańca, rysunków, krawiectwa, a także historii oraz trzech języków obcych - francuskiego, niemieckiego i włoskiego.
Ok. 1850 poślubiła Kajetana Dominikowskiego, ziemianina i działacza niepodległościowego, który miał za sobą pobyt w austriackich więzieniach i udział w wydarzeniach Wiosny Ludów. Małżonkowie zamieszkali Dźwiniaczu Górnym a następnie w okresie Powstania Styczniowego przenieśli się do Orelca nad Sanem. Dźwiniacz został w tym czasie sprzedany. W Orelcu Celina prowadziła działalność artystyczną i niepodległościową, dając m.in. schronienie powstańcom. Od 5 maja miał u niej tymczasową kwaterę Edmund Slaski. W tym w lutym 1864 stacjonował Józef Grekowicz podówczas organizatorowi obwodów sanockiego i samborskiego. Wspierała powstańców i zapisywała wydarzenia, w których uczestniczyła. Dzięki niej zachowało się wiele informacji o powstańcach przebywających w Galicji. W domu urządziła zbiór historycznych pamiątek, gdzie m.in. zachowały się pieczęcie Rządu Narodowego.
Malarka, Rzeźbiarka, tworzyła też witraże, które zasłynęły na wystawie w Paryżu w 1867 roku, oraz dzieła na ozdobę świątyń. Próbowała swoich sił także w literaturze wydając "Zapiski z powstania" Wydała też opracowanie "Pieśni powstańcze z 1863 roku z muzyką zebrane i ułożone przez Celinę z Orelca" W latach 70-tych mieszkała w Krośnie, sąsiadując z bar. Białobrzeską i we Lwowie przy ul. Kochanowskiego 1, gdzie zmarła w 1908.