Anna Jocz

(ok. 1816-1895) Córka Tomasza i Petroneli Pintusiewiczów, szlachcianka z gub. wileńskiej, wdowa. W 1866 r. została skazana na 20 lat ciężkich robót „za podburzanie powstańców do zabójstwa męża" który ponoć sprzyjał rządowi. Wg papierów urzędowych to żona mając młodego kochanka pozbyła się starego męża. Zesłana do Usola z pięciorgiem dzieci — „Kobieta o dojrzalej urodzie" — uchodziła za zesłankę polityczną i była otoczona szacunkiem (W. Czernik). W 1875 r. wyszła ponownie za mąż za zesłańca Wilhelma Grossmana, który kupił w Usolu dom i gospodarstwo. Mieszkała tam w 1878 r. gdy męża ponownie wysłano w trybie administracyjym do Jakucka. Przeniosła się do Irkucka, gdzie usiłując utrzymać rodzinę (6 dzieci) wzięła na wychowanie dzieci nieboszczki Drążkiewiczowej, na których utrzymanie łożyła polska kolonia w Irkucku (otrzymywała 20 rubli miesięcznie) (B. Dybowski). Zmarła w Irkucku.