Roman Frankowski

(ok. 1843-1911 lub 1916), syn Karola (urzędnika), szlachcic z Warszawy. Ukończył Gimnazjum Realne w Warszawie, w 1862 r. rozpoczął naukę w Szkole Głównej (Wydz. Fiz.-Mat.). W powstaniu, w org. cywilnej w Warszawie pracował w Expedyturze RN. Aresztowany, mimo młodego wieku, został skazany na karę śmierci przez powieszenie — karę złagodzono do 10 lat ciężkich robót w twierdzach. Zesłany został początkowo do Ust'Kutskiej warzelni soli, a następnie do Usola. Mieszkał razem z W. Bogusławskim, R. Rogińskim i A. Kręckim - nazywano ich muszkieterami. „Odznaczył się siłą i dobrocią serca /.../ nader lubiany i ceniony przez swych towarzyszy" (A. Kręcki). Na osiedleniu mieszkał w Irkucku, potem w gub. kazańskiej (1873 r.). Powrócił do kraju, nabył majątek Kobylany w Siedleckiem (?), założył rodzinę i gospodarował na roli. Pochowany został w Huszlewie w pow. siedleckim.