Ludwik Ferdynand Rusch

Ur. 18.8.1850 Kielce
Był synem majstra piekarskiego w Kielcach Bernhardta Rusha i Joanny Zielińskiej. Rodzina była wyznania ewangelicko-augsburskiego.
Bernard pochodził z Neckergemund w księstwie Baden (syn Jakuba Małgorzaty Trapl). Matka była córką kieleckiego piekarza Jana Zielińskiego i Józefy Strużenik, którzy do 1842 mieszkali w domu na rogu ul. Wesołej i Krakowskiej. Ślub Bernard i Joanny nastąpił w 1844 roku.

Do Ludwika odnosi się notka Aleksandra Nowoleckiego ("Zygmunt Kolumna") o 13-letnim młodzieńcu, który przybył do obozu Langiewicza, dzielnie stawał w 14 bitwach i w ostatniej trafiony kulą skonał.
Informacja ta nie jest do końca prawdziwa. Ludwik przeżył powstanie. W 1867 uczył się w Gimnazjum Kieleckim. W roku kolejnym (klasa V) zrezygnował jednak z nauki i zaczął pracować jako urzędnik telegrafu w Radziwiłłowie, następnie w Radomiu, Kijowi i w Warszawie. Ożenił się i miał dzieci. Zmarł młodo w wieku 34 lat w Warszawie w 1883 roku.
Nie wiadomo czy informacja o jego udziale w Powstaniu jest błędna co do faktu śmierci, czy chodzi o zupełnie inną osobę podającą się za niego, czy też jest to informacja całkowicie nieprawdziwa.

Żona: Wilhelmina Krist, c Karola
Dzieci:
* Karol ur. 1876
* Rudolf, ur. 1877
* Eugeniusz 1880
* Elwira 1881
Dzieci i ich potomkowie do IIWŚ żyli w Petersburgu.

Rodzeństwo Ludwika:
* Karol
* Henryk Józef
* Józef Henryk
* Bronisława (ur. 1871) zamężna z Józefem Kuczyńskim.
* Rudolf, zm. 1899 Żyrardów
Bronisława była założycielką szkoły w Skierniewicach, jej syn Ireneusz walczył w Legionach Piłsudskiego.