Mieczysław Szameit

Urodził się około roku 1832. Już jako 16-letni chłopiec wziął udział w powstaniu węgierskim w roku1849. Ujęty w bitwie został wcielony do armii austriackiej. W jej szeregach walczył w wojnie włoskiej w 1859 roku, tam awansował do stopnia oficera kawalerii. Gdy wybuchło powstanie styczniowe, wziął udział w nieudanej wyprawie płk. Taniewskiego-Tetery, został uwięziony przez Austriaków. Uwolniony przy wydatnej pomocy Kality-Rębajły, ponownie przystąpił do powstania.
Generał Hanke-Bosak mianował go majorem i Mieczysław Szameit przystąpił do formowania oddziału jazdy w okolicach Wojnicza. Oddział został doskonale wyposażony, głównie dzięki pomocy jego ojca Maksymiliana. Kawalerzyści wywodzili się głównie z wojska austriackiego. Było w nim nawet 20 Węgrów. Szwadron uzbrojony był w szable, pistolety, rewolwery i sztucery kawaleryjskie. Jeźdźcy nosili jednolite umundurowanie. Po koncentracji we dworach w Szczurowej i w Dołędze przekroczono Wisłę w okolicach Przemykowa w nocy z 26/27 października 1863 r. Już 29 października szwadron wziął udział w bitwie pod Jeziorkiem (gmina Nowa Słupia). Wojsko powstańcze liczyło około 300 piechurów i 100 kawalerzystów majora Szameita naprzeciw 1200 żołnierzy piechoty rosyjskiej i 400 konnych.