Michał Rzadkowski

Michał Rzadkowski, ur. 27.8.1836 Daleszyce, zm. 30.10.1918 Proszowice. Syn Walentego i Teresy Smołuch (Smołuchowskiej). Ukończył Wyższą Szkołę Realną w Kielcach, po czym studiował na Akademii Medyko-Chirurgicznej w Warszawie (ob. Uniwersytet Warszawski). W czasie studiów podejmował się różnych drobnych zajęć. W 1862 poznał 16-letnią Adolfinę Annę Smotrzyńską z którą, miał dziecko i wziął ślub. Córka jednak szybko zmarła. Po tym wydarzeniu małżeństwo przeniosło się do Proszowic, gdzie proboszczem był wuj Michała - ks. Smołuchowski.
W tym czasie zajmował się m.in. opieką nad rannymi przywiezionymi do folwarku proszowickiego w Zagrodach, po bitwie pod Wąsowem 15.8.1863. Jego podpis widnieje na aktach zgonu rannych powstańców.
Po powstaniu powrócił do Warszawy i zamieszkał przy ul. Wilczej 1696. W 1866 ukończył studia i uzyskał stopień doktora medycyny z prawem wykonywania zawodu w Królestwie Polskim. Przeniósł się do Łukowa a następnie do Węgrowa. Miał tu posadę lekarza powiatowego, a później pracował w szpitalu w Łukowie. W końcu przeprowadził się do Proszowic. Specjalizował się szczególnie w zapaleniu opon mózgowych. Publikował artykuły w czasopismach medycznych m.in. w "Medycynie" oraz "Gazecie Lekarskiej". W czasie wojny rosyjsko-tureckiej 1877 – 1879 pełnił służbę lekarską w szpitalach wojskowych w Brześciu Litewskim oraz w Odessie. Po powrocie do praktyki lekarskiej dla ludności cywilnej, doktor Rzadkowski leczył w Siedlcach i Kołbieli na Mazowszu (1879-1881), a następnie w Bełchatowie (1882-1884), Działoszycach (1884-1889) oraz w Szczekocinach (1890-1891). Następnie znowu powrócił do Proszowic.
Zmarł w przededniu odzyskania przez Polskę niepodległości i został pochowany w Proszowicach. Jego grób się nie zachował
Dwukrotnie żonaty: 27.11.1862 Adolfina Anna Smotrzyńska, 1873 Helena Przyłuska
Dzieci z 1. małżeństwa: Józefa Michalina (ur i zm. 1863). Adolf (ur. ik zm 1864), Maria Helena (1865, mąż Mieczysław Krzeczkowski), Anna Michalina (1867), Dezyderiusz (1869, mieszkał w Odessie i Warszawie), Bolesław (1871), Stanisław (zm. 1872); z 2. małżeństwa: dziewięcioro, m.in Zygmunt (żona Helena Amalia Bac, mieszkali w Odessie i Olkuszu), Feliks (pracował w banku w Mińsku), Kazimierz, ur. 1894, zm. 1896).