Gustaw Czechowicz

Herbu Ostoja. Pesudonim "Ostoja" (używany pod koniec działań powstańczych). Urodzony ok. 1837 - Paulinów-Raczkowszczyzna, pow. święciański. Syn Antoniego, bart Leona (również dowódcy oddziału, z którym czasem działali razem).
Własność: Raczkowszczyzna, Paulinowo. Oficer w armii rosyjskiej w stopniu sztabs-kapitana. Na wieść o wybuchu Powstania porzucił służbę.
W marcu 1863 powierzono mu dowództwo w lasach strunojskich pod Święcianami, mianując go jednocześnie naczelnikiem wojennym powiatu święciańskiego.
Dowódcami plutonów byli: Tytus Szawlewicz, Brancewicz i Połoński, kosynierów Konstanty Kościelecki. Oprócz tego był też mały oddział jazdy. Łącznie ok. 100 osób - w tym również Andrzej Czechowicz - młodszy brat Gustawa. Oddział działa w lasach strunojskich do połowy kwietnia, po czym przeszedł do wschodniej części w okolice jeziora Narocz, a w maju w okolice Wiszniewa. Tam połączył się z oddziałem brata Leona Czechowicza. Tam 5 czerwca miała miejsce bitwa pod Iżą. 6 czerwca oddział przeprawił się przez Wilię w okolice wsi Aloksa do lasów dubnickich. Po reorganizacji i przejściu części ludzi do partii Wisłoucha w liczbie 40 osób przeszedł z powrotem przez Wilię wracając do święciańskiego. 25.6.1863 doszło do potyczki pod Łocianami (wycofanie bez strat). W nocy 19/20 lipca przeprawił się ponowni przez Wilię walcząc dalej w oszmiańskim i wileńskim, używając wtedy już pseudonimu "Gustaw Ostoja", m.in walcząc pod Ławaryszkami i Inklaryszkami.
Po rozbiciu we wrześniu z kilkoma towarzyszami przedostał się w augustowskie a następnie do Francji. Spisał tam wspomnienia, które jednak uległy zniszczeniu wraz ze zbiorami Rapperswilskimi.